Vriendschap

Veel te lang

...niets meer laten weten, niks meer laten zien. Geen tijd, andere prio's. Een paar shots uit de afgelopen maanden om aan te geven dat we niet stil hebben gezeten. Het was een gevarieerd half jaar van fantastische vakantie in Vence en zeeeer toffe dagen aan de Belgische kust, knal hard werken, genieten van de boys, fijne vriendschappen koesteren tot flink wat kwakkelen met de gezondheid. Alles is weer fris en fruitig, we gaan de herfststormen met frisse zin tegemoet.

Kinderen en dronkelappen

- Job: "Papa snurkt als een varken!"

- Job: "Oma heeft een dikke buik, mama heeft geen dikke buik, en papa wel!"

- Het onvermijdelijke moment brak enige tijd geleden aan: Job wil uitleg over die lichaamsdelen tussen de benen. Dus wij uitleggen dat jongens een piemeltje hebben en meisjes dat andere (elk woord voor het vrouwelijk ding lijkt niet gepast hier in het openbaar....mmm...best opmerkelijk eigenlijk). Job trekt een ernstig gezicht onderwijl naar ons kijkend en concludeert: "Mama heeft géén piemeltje en ...... papa heeft een velletje!" Hilarisch!

- Job: "Ik heb over jou gedroomd mama. Leuke droom he?"

- Job kijkt naar mijn powersuit voor het werk, die ik net heb aangetrokken, terwijl hij met zijn dino op bed tv zit te kijken 's ochtends. Job: "Écht mooi mama!" Mama: "Oh wat lief van je Job." Papa heeft zijn broek nog op de knieën en is net zijn t-shirt in zijn onderbroek aan het doen. Papa: "Vind je mijn kleren ook mooi?" Job (beetje verveeld kijkend): "Wat ga je doen dan?"

- Job": "Ik hou van papa, ik hou van mama, ik hou van Pepijn en ik hou van mezelf!"

Wat kan ik zeggen over bovenstaande quotes? Tja, kinderen en dronkelappen spreken de waarheid!

Noot:

Ondergetekende. S. Wittgen, heeft geen enkele vorm van censuur of verdraaiing cq verfraaiing van woorden toegepast.

Nagekomen bericht

..... and the city

S*x and the city...

L*ve and the city

It's a moving city

Bruisend New York

Central Park and autumn leaves

The falling leaves drift by my window

The falling leaves of red and gold

I see your lips, the summer kisses

The sunburned hands I used to hold

Since you went away the days grow long

And soon I'll hear old winter's song

But I miss you most of all, my darling

When autumn leaves start to fall

(by Eva Cassidy)

Empire in foggy evening (and irritating spot on lens)

Impressie van onze NY-trip

Start spreading the news, I'm leaving today

I want to be a part of it - New York, New York

These vagabond shoes, are longing to stray

Right through the very heart of it - New York, New York

I wanna wake up in a city, that doesn't sleep

And find I'm king of the hill - top of the heap

These little town blues, are melting away

I'll make a brand new start of it - in old New York

If I can make it there, I'll make it anywhere

It's up to you - New York, New York!

Hillside Waalre

Maandenlang waande ik me minimaal 6 keer per week op het racecircuit van Spa. God allemachtig, wat waren ze toch allemaal aan het doen met de randweg Eindhoven? Levensgevaarlijke haarspeldbochten werden van de ene op de andere dag in de weg gelegd, begrenst door keihard ogende betonnen muren. Op mijn gewoonte varen, mijmerend over een leuk vakantie-oord of een mooie outfit, was er niet meer bij op weg naar mijn werk. Nee, ik moest echt op mijn qui vive zijn, want voordat ik het wist werd ik verrast door weer zo'n nieuwe bocht, een omlegging voor wegwerkzaamheden. Één keer reed ik in al mijn jeugdig enthousiasme bijna tegen een huizenhoge muur aan. Normaliter kon ik daar met 80 km/u met mijn ogen dicht door de bocht scheuren, maar plots was die bocht een stuk scherper aangelegd. Nu zijn die rare wegomleggingen dan toch bijna voorbij en lijkt het er op dat ik nu voor 95% over de nieuw gefabriceerde definitieve randweg rijd. Het is een heuvelachtig parcours geworden. Het lijkt zowaar wel alsof ik in Limboland woon. Net een ritje in de kermisrups. Allé hop, er volgen zo'n 5 heuvels achter elkaar, veroorzaakt door de daaronder liggende viaducten. Ach, ik moet het maar zo bekijken, het brengt wat spanning in mijn leven. Living on the edge (and in the hills)!

Weer een leuke quote

Vandaag gehoord: "Mama, het is een beetje misselijk buiten!" (Job bedoelt dat het mistig is). Gnort.

Marco is top!

Als vervolg op de omgebouwde tekst van onderstaande blog een tweetal pics op het concert dat ik met Mascha bijwoonde bij het jubileum van Boer & Croon. Wat kan die man performen!: Zo interactief met publiek, vol hart en ziel. Ben verkocht.

Zonen

Zonen

Kwart over zeven op zondagmorgen

Hoor ik een stem die heel zachtjes aan me vraagt

Ben je al wakker, mam?

Kom je gezellig mee naar beneden?

Moet je straks werken of ben je vrij vandaag?

En ga je dan even met mij, op stap?

Ohhh, wat gaat de tijd toch snel

Gisteren nog zag ik hem voor het eerst, lag hij hier in m`n armen

Wat is ie mooi en wat staat de tijd hem goed

Ik knipper m`n ogen en zie hoe hij steeds weer een beetje veranderd is

Maar hoe groot hij ook mag zijn

In mijn ogen blijft hij altijd klein

Kwart over zeven op zondagmorgen

Hoor ik de voordeur heel zachtjes open gaan

En val ik gerust in slaap, hij is thuis

Ik was `m veel liever op gaan halen, maar hij had me gevraagd of ik er niet wilde gaan staan

Hij vind nu inmiddels zijn weg, naar huis

En ohh, wat gaat de tijd toch snel

Gisteren nog zag ik hem voor het eerst, lag hij hier in m`n armen

Wat is hij mooi

Wat staat de tijd hem goed

Ik knipper m`n ogen en zie hoe hij steeds weer een beetje veranderd is

Maar hoe groot hij ook mag zijn

In mijn ogen blijft hij altijd klein

En soms, wanneer ik m`n ogen sluit

Lopen we samen op `t strand,

Zijn handje in de mijne

En dan, zet hij de tijd even stil

Is het weer even net als toen

En heeft hij mij weer nodig

Ik hou hem vast

Zoals hij was

Ik hou hem vast

Kwart over zeven op zondagmorgen

Hoort hij mijn stem die hem zachtjes wakker maakt

Vandaag is je grote dag

Wat is hij mooi en wat staat de tijd hem goed

Ik knipper m`n ogen en zie hoe zijn hart nu voorgoed van een ander is

Maar waar hij ook mag zijn

In gedachten is hij hier bij mij

In mijn ogen blijft hij altijd klein

(songtekst Dochters van Marco Borsato vrij veranderd naar Zonen, want die zijn minimaal net zo mooi!)

Quotes Job

Onze kleinste begint steeds meer te praten. Een gerelateerde ontwikkeling is dat we dat gebrabbel van Pino ook steeds beter beginnen te begrijpen. 'Paa' is niet papa, maar paard (no offense). 'O' is op, en 'klaa' is klaar (meestal wordt dit woord gebezigd als zijn broodmaaltijd nog geen seconde op zijn bord ligt, eten is niet zijn favoriete bezigheid). De oudste verblijdt ons dagelijks met vermakelijke quotes. Het wordt echt steeds leuker naarmate ze ouder worden haha. Hier een plukje uitspraken vanaf januari 2008 (toen 2 jaar en 8 maanden) tot nu (3 jaar en ruim 3 maanden).

- Job: "Als ik 39 is, dan ga ik naar school." -> Wij hopen eerder...

- Mama: "Waar woont de regenworm Job?" Job: "In het regenwoud." -> Logisch, dat ik daar zelf niet op kom.

- Papa: "Job, wat wil je later worden?" Job: "Kikker" Papa: "Wat ga je dan verdienen?" Job: "Stickers" -> What's on a boys mind, hihi.

- Mama: "Job, ga je papa meehelpen viooltjes in de tuin te zetten?" Job: "Jaahaa, en gaan we dan muziekjes maken?" -> Tja, wie noemt die plantjes dan ook viooltjes?

- Job: "Mama, ik wel met jou trouwen." -> Jawel, een belangrijk moment. Ook mijn menneke wil met mij trouwen. Hoe heet dit ook alweer? Oedipeus-complex??? Ga ik nog ff googelen.

- Job: "Ik vind jou 't allerliefste meisje van de hele wereld." -> Ga door met deze onophoudelijke complimentenstroom jongen.

- Job, bezig met strijkkralen: "Ik maak een praaaachtige zon ... met snor!" -> Origineel ;0)

- Job heeft cakejes gemaakt en wil een cakeje aan papa gaan geven: "Dan geef ik 't cakeje aan papa en dan zegt papa, wat ben je een lieve jongen, en dan geeft hij mij een kus en dan aait hij mij over mijn hoofd. En de volgende keer geef ik hem 2 cakejes!" -> Jaja, zelfs de liefde van een driejarige krijg je al niet voor niets meer.

- Job: "Als ik straks groot ben en jullie klein, dán zeg ík NEE!". -> Oef, dat voorspelt weinig goeds voor de periode dat wij gekrompen in een bejaardentehuisje zitten.

- Vriendin x is net bevallen en we gaan op kraambezoek. Ik zeg tegen Job dat we gaan kijken of de baby er nog in zit. Job komt de slaapkamer in en ziet x op bed zitten. Job zegt enthousiast: "Jaaaa, de baby zit er nog in!" -> Arme x met haar after-bevalling-blubberbuik.

- Job: "Mama, ik vind jou lief ... Mag ik een negerzoen?" -> Job, dit moet je echt subtieler aanpakken.

- Job op vakantie in Bakkum, liggend onder de belangrijkste aanvliegroute van Schiphol: "t Stinkt hier van de flieftuigen." -> Het stikt er inderdaad van.

Pics vakantie 2008

Een paar fotookes van de vakantie in Noord-Holland. Voor meer foto's verwijs ik je naar mijn Hyves-pagina: http://swittgen.hyves.nl/

Het glas is half vol

Versie 2 van onze vakantie in Noord-Holland:

- De tere huidjes onder ons, die van Job et moi, niet verbrand en nog niet eens zo veel hoeven smeren vanwege herfstweer.

- Er grenst een schitterend natuurreservaat aan de camping dat wij vrolijk doorkruiste met bolderkar op weg naar de Noordzee. Fijne work out!

- Het tenthuisje bleek basic edoch stijlvol ingericht met steigerhout. Hou ik wel van, dat simpele, ruige. Bovendien stonden we niet voor verrassingen. De foto's van de site kwamen precies overeen met de opzet en inrichting van het hele geval.

- Als een kind zo blij weer gevliegerd met de haren in de wind. Ook als een kind zo blij schelpjes gezocht. Van die ribbelexemplaren aan veters geregen. En klaar is uw ketting a 10 eurocent. Goedkoop en simpel maar mooi.

- In Noord-Holland scheen de zon meer dan in de rest van het land! Jawel, de middagen werden geregeld opgeleukt met een wazig zonnetje. Dat schijnt lekker door je roséglaasje.

- Genoten van gave hippe strandtenten in Bergen aan Zee. Nu niet die van Sissy Boy maar van O'Neill. Weer inspiratie opgedaan voor ons nieuwe of tweede huis.

- Pepijn heeft leren lopen, wat zeg ik, leren dansen tijdens de vakantie. Hij leerde namelijk eerder rondjes dansen dan in rechte lijn lopen. Rondjes draaien gaat 'm zo makkelijk af dat hij ook nog tijd vindt voor het heel schattig zwaaien met zijn in de lucht stekende handjes. Net een professionele danser. Ik zei het al eerder, Elvis en John Travolta, jullie verbleken met jullie zwoele bewegingen bij die van onze zoon.

- 's Avonds huppelen en dansen de konijntjes rond ons tenthuisje. Oké, lang niet zo goed als Peppie, maar toch een leuk gezicht. Ook het krekelgeluid ontbrak niet. En die hoort gewoon bij een vakantie. Zonder krekelgetjirp heb ik geen vakantie gehad.

- Heel mindfull de af- en was weer eens met de hand gedaan.

- Gelachen om de stacaravans met een bedachte (!) kitchy Parade-achtige aankleding van trendy Amsterdammers aan de ene kant (denk: Mexicaanse plastic tafelkleedjes, plastic bloemen, bloemengordijntjes, huilend zigeunertje aan de muur, hekken gemaakt van natuurlijk materiaal, vliegers als decoratie in de kamer) en de stacaravans met de niet-bedachte (!) maar recht uit het hart komende kitchy aankleding van de oudjes uit dezelfde contreien (denk: veel tuinkabouters afgewisseld door menneke Pis, kunstgras, satelietschoteltje, hekje, Africaantjes, porceleinen beeldjes in de vensterbank, haakwerkje op bijzettafel).

- Liefde is....tijdens de avonduurtjes gebroederlijk weer schouder aan schouder zitten met je lief, ieder één oortje in één oor om geluidloos (ivm de slapende kinderen in hetzelfde vertrek) tv te kunnen kijken. En dat ook nog eens op slechts een halve meter afstand van de kijkdoos, aangezien het snoertje van het koptelefoontje niet langer was. Zie je het voor je?

- Slechts twee uur rijden verwijderd van het thuishonk, waardoor we tijdens een buikgriepgolf in ons gezin en slechte weersomstandigheden, in een vloek en een zucht weer hoog en droog in Waalre zaten. Pfoei, wat lekker. Slapen in mijn eigen bed, met mijn eigen wc pot in de buurt.

Het glas is half leeg

Versie 1 van onze vakantie in Noord-Holland:
- Tenthuisje blijkt bij flinke westenwind gedurende de nachtelijke uurtjes te veranderen in klepperende droogtrommel. Het tentdoek is extra stevig maar ook extra luidruchtig met windkracht 7.

- Het luchtruim boven dat zelfde tentdoek wordt 's nachts én overdag gevuld door het gebrul van overscherende Boeings 747 die net langs onze scheerlijnen scheren, en dat elke tien minuten. Er zit nog net geen signaleringslamp van de landingsbaan op de nok van onze tent. Schiphol, International Airport! Heel fijn.

- De buren aan de linkerkant hebben een luidruchtige dochter met een verstandelijke handicap. Kan het meisje niks aan doen, maar de woede-aanvallen van onze peuterpuber vallen in het niet bij de hare.

- De buren aan de rechterkant zijn luidruchtige 'ouders' (die aanhalingstekens verklaar ik zo), die ik bijna voor kindermishandeling wil aangeven bij de politie als ik moeders door het tentdoek heen keihard hoor gillen tegen haar peuterzoon: "Brèèèndóóónnn, hou je kop, anders knijp ik je keel dicht!" En deze liefhebbende moeder bleek nog over een heel breed repertoire van dit soort uitlatingen te beschikken. Horrorfilms verwerk ik makkelijker. Spooky...

- Toilet in tenthuisje afwezig. Met mijn volle bewustzijn voor gekozen maar toch best lastig wanneer een buikgriep alle vier de gezinsleden velt. Dat betekende elk nachtelijk uur naar een emmer grijpen en meermalen in het pikkie donker door het duin bivakkeren op weg naar het toiletblok verder op. Ook het verschonen van het beddengoed, besmeurd met rose Fristi-puke (je krijgt 't in slechtere kleuren) van onze oudste behoorde tot de activiteiten.

- Driekwart van mijn garderobe (ik noem: bikini, korte broeken, frivole jurkjes, kaftans, zonnehoedjes etc) voor niks meegezeuld door de aanhoudende koude. De eerste anderhalve week is het kwik niet boven de 19 graden uitgekomen, met dieptepunten naar de 10 graden. Mijn altijd charmante fleecetrui was bittere noodzaak.

- Drie dagen niet kunnen lopen van de spierpijn in mijn kuiten door het voorttrekken van de bolderkar met aanzienlijk wegende inhoud (twee knullen, dekens, strandlakens, emmers, schepjes etc) door het duinlandschap richting zee.

- Van 13.00 uur tot 16.00 uur en 's avonds vanaf 20.00 uur aan huisje gekluisterd vanwege verplichte (mittag)Ruhe van de kleintjes. Heel belangrijk, anders word je de volgende dag op lastig gedrag getrakteerd. Hield in op kousevoeten door het op alle planken krakende en met alle deuren piepende tenthuisje. Weer geen tijd voor een goed gesprek tussen papa en mama.

Was een leuk experiment met glazen en water, maar volgend jaar zit ik weer hoog en droog op een zonzekere bestemming, in een hotel of huis! ;0) Zo, en nu een verfrissend slokkie water. Het is namelijk bloedheet sinds we weer zu hause zijn.

Fotoshoot Peppie

Lachend, nieuwsgierig en verlegen....

Pippi reinvented!

Gisteren scoorde ik een dvd van Pippi Langkous voor Job, die zwaar in de uitverkoop was. Mooi meegenomen, want die lijkt ouwe meuk maar is tijdloos. Vroeger keek ik altijd met super veel plezier naar dolle griet Pippi die alles durfde te doen, wat ik (en Anika en Tommie) niet durfde. Met Job op schoot keek ik vanochtend naar een aflevering. Ik zat hikkend van de lach op mijn stoel en mijn eigen ondeugende roodharige zat gebiologeerd te kijken naar de streken van Pippi (by the way, toen Job gisteren op Fiesta del Sol zag dat je bij een kraam je haren kon laten vlechten, wilde Job ook meteen... dus het had weinig gescheeld of hij had vanochtend mét rood haar én vlechten de dvd bekeken ;0) Pippi staat voor het pure kind en de mens, die zich niet laat leiden door 'wat hoort, wat moet, wat zogenaamd goed en verstandig is'. Pippi doet daarentegen stoute dingen, heeft humor, is beresterk (haar paard Witje optillen is peanuts), heeft wilskracht, redt het in haar eentje, geniet van de kleine en mooie dingen (zo kan ze met Anika en Tommie opgaan in de schoonheid van een stromend beekje) en heeft geld dat ze om zich heen strooit.... Zo willen we toch allemaal zijn? Ik heb Pippi herontdekt en wat mij betreft leren mijn jongens pure Pippistreken nooit af!

Het mysterie van de verdwenen sok

Wat is dat toch met sokken? Je stopt 2 sokken (een paar) in de was en er komt er 1 standaard uit.... Ra ra, hoe kan dat. Ik lijk verdorie Hans Klok wel! Binnenkort kan ik naar Vegas om met wapperende Nuon-haren de grote sokken-verdwijn-truc te doen en sloten geld te verdienen. En het mooie is, het gaat vanzelf. Ik hoef er geen technische hoogstandjes voor uit te voeren of vingervlug te zijn. Ik heb er ook geen jarenlange zware trainingsarbeid in hoeven stoppen. Nee, ik doe met een simpele handbeweging er 2 van een paar ín de (was- of droog)trommel, abacadabra, huup huup barbatruc, en haal er 1 uit! Ik heb nu welgeteld 6 eenzame sokken liggen, die wachten op de terugkomst van hun wederhelft. Vooral die kleine sokjes van Job en Pepijn hebben vaak te dealen met het rücksichtlose onaangekondigde vertrek van hun maatje. De jongentjes lopen noodgedwongen zonder sokken rond. Gelukkig is het dertig graden, maar ik vrees voor de regenachtige zomerweken, met snotterbellen tot gevolg. Ik heb als een ware Sherlock de trommel aan een nadere inspectie onderworpen. Er zitten geen onontdekte hoekjes in waarin de sokken kunnen verdwijnen. Ook kussenslopen en dekbedovertrokken keerden ik binnenstebuiten met nul resultaat. Wie het raadsel voor me kan oplossen mag me bellen op 06-SOKVERMIST!

Mollen en dollen

Mollen, dollen, tollen, hollen. Vier steekwoorden die de teambuilding aardig weergeven. Een paar shots (weinig van collega's om privacyredenen).

Teambuilding aan het strand

(Ergens in het Westen)

Ver weg boven zee

In de zeldzame pracht

Van een zomernacht

Gaf een ster mij een knipoog

En ontlokte ze mij een glimlach

Waarop zij dacht

Dat ik haar begreep

...Onvergetelijke anderhalve dag met collega's lachen en genieten... (Bergen aan Zee)

Foei foei foei

Speciaal voor Sophie trek ik het boetekleed aan. Shame on me. Een vakantieverslag van Gran Canaria beloven en dan twee maanden niks van me laten horen op mijn blog. Foei foei foei. Is mijn wangedrag minder erg als ik zeg dat ik heel druk ben geweest met andere creatieve processen?: boekie schrijven, foto-albums maken voor de jongetjes, zangnummertjes oefenen??? Voor heel even stond mijn blog onder aan mijn lijstje. Maar ik ben terug! Deze zomer ben ik weer van blogging party. U kunt altijd op mij rekenen.