Boekie

Tijdens mijn zwangerschapsverlof van Pepijn schreef ik een blogje over mijn wens een boek te willen schrijven. In het koesteren van die wens ben ik niet alleen. Het schijnt dat een miljoen (!) Nederlanders diezelfde wens heeft. Ongelofelijk! Maar liefst 68% van de Nederlanders meent bovendien dat zijn of haar levensverhaal interessant genoeg is om er een boek over te schrijven. Zijn wij soms een stelletje arrogante exhibisionisten bij elkaar, dat we ons zelf en onze ervaringen zo bijzonder vinden om daar anderen deelgenoot van te maken? Of zijn we diep in ons hart allen op zoek naar die mooie wending aan ons leven en valt het schrijven van een boek onder de lijst zogenaamd-romantische-edoch-vaak-zeer-teleurstellende-acties te scharen? Zoals daar is het verhuizen naar Zuid-Frankrijk om een camping of bed & breakfast te beginnen. Meestal komen de gelukszoekers berooid en een illusie armer terug naar ons kikkerlandje. Mijn vent is het overigens maar moeilijk aan het verstand te peuteren dat het dagelijks wegschrobben van andermans remsporen in de wc-units op de camping niet zo heel erg gaaf is. Die ziet voorlopig alleen nog maar de zon schijnen en het kampvuur branden bij deze droom (hij wil elke week na het zien van het programma 'Ik vertrek' een camping in een zonnig land beginnen... ik wens hem veel succes). Zo'n andere zogenaamd romantische miskleun is het opzoeken van de jeugdliefde. Ook die liefde is grijzer, dikker en eigenaardiger geworden. En die spuuglok stond in de jaren 80 best hip, maar is nu opeens erg ouderwets in combinatie met het kale monnikenplekje op het achterhoofd (Heb mijn vent nog niet kunnen betrappen op deze reunionwens gelukkig ;0)

Of is schrijven echt zo leuk? Feit is dat er de laatste jaren een paar opvallende succesverhalen zijn te noemen van mensen die heel gewoon zijn en dachten, laat ik het eens proberen. Zo is er de doodgewone Engelse onderwijzers Joanne Rowling die de boeken over Harry Potter schreef en Sonja Bakker van de inmiddels befaamde dieetboeken, die haar 'doodgewone' noordhollandse imago meer dan koestert. Deze voorbeelden zullen vast inspireren en anderen aanzetten ook te schrijven, of het minimaal te wensen een boek te schrijven. Ook weten we dat mensen steeds makkelijker hun gevoelens en ervaringen in het openbaar te delen met anderen. Kijk maar eens naar de opkomst van de weblogs, zoals die van mij. Elke seconde wordt er ergens op deze aardkloot een nieuwe weblog aangemaakt. Of naar de hoeveelheid reality soaps (alhoewel de populariteit daarvan volgens mij sterk tanende is).

Anyway, ik zij de gek die ook de wens heeft een boek te schrijven. En ik ben er zelfs al een tijdje geleden mee begonnen. Ik dacht 'doe eens gek!'. Gestimuleerd door een vriendin die zelf boeken schrijft (die ook daadwerkelijk worden uitgegeven, de gelukspoeperd) heb ik het toetsenbord ter hand genomen. En leuk dat ik het vind! Dit kan niemand me alvast meer afpakken, al wordt het de grootste flater allertijden. Wie weet plaats ik in de eerste maanden van 2008 nog wel een klein voorproefje. Voor nu hou ik het onderwerp nog even geheim. Tot schrijfs!

Lieve Pepijn

Lieve Pepijn,
Bijna 12 maanden gingen voorbij sinds jouw komst. De vorige Kerst vierden we nog net met zijn drieën, terwijl jij nog gezellig mijn buik tot grote omvang deed opbollen. Tijdens de kerstviering deed ik een schietgebedje 'op een fijne bevalling en op een gezonde jongen'. Het gedicht van een dierbare collega ('Er wordt een jongetje verwacht') kon me tijdens de feestdagen tot tranen toe roeren. Een mooie emotionele tijd... En toen werd het jongetje geboren op 9 januari. Een vlekkeloze snelle bevalling. Je kwam eruit en opende je oogjes meteen. Bijna geen gehuil, wel een zachte blik in je ogen. Je keek ons onderzoekend aan. Alhoewel ik een kopie van je broer verwachtte te krijgen, was je qua uiterlijk en gedrag meteen een ander persoon. Wat prachtig om te zien dat jij ook weer een uniek mensje bent. Na de probleemloze zwangerschap en bevalling volgden tot mijn verdriet vier hele moeilijke maanden. In de eerste weken ging je steeds meer spugen en huilen. Jouw pijn en schreeuwen ging door merg en been. Ik voelde me compleet machteloos en moe. Wat wilde ik je graag weer omtoveren tot het rustige ventje dat de wereld net na zijn geboorte in zich opnam. Gelukkig voelde je je na die moeilijke maanden door oefeningen en behandelingen weer beter in je vel. Sterker nog, je ontwikkelde je tot een super vrolijk en actief ventje. Je fysieke ontwikkeling ging razend snel. In een mum van tijd draaide je je om, ging je staan en zitten. Weer een half jaar later blijk je ontzettend gek te zijn op muziek en swing je het dak eraf als je liedjes hoort. Je heupen zijn soepeler als die van Shakira en Elvis bij elkaar. Je gooit je arm omhoogt en straalt...straalt...straalt. Prachtig om te zien. De ondeugd schittert uit je ogen. "Jullie gaan met mij nog wat beleven!", lijk je te zeggen met je ietwat loenzende blik. Nu al ben je de titel 'de jonge onderzoeker' meer dan waardig. Alles wordt oraal onderzocht, betast en rond gesmeten. Er is leven in de brouwerij. Er lijkt een zorgeloos karaktertje in je te zitten. Wie had dat nou gedacht na die zorgelijke start? Je bent er beresterk uitgekomen. Ik hou van je in het diepst van mijn wezen. Laat ons maar een poepie ruiken in 2008, lieve Peppie. Knuffel in je nekje, je mama.

Lieve Job

Lieve Job,

Er is alweer een jaar voorbij en op een kinderleven is dat heel wat. Jobje, wat ben je toch een mooi en lief mannetje. In het begin van het jaar werd je broertje geboren en had je opeens gezelschap in huis. Af en toe vind je 'die kleine thermometer' maar lastig als hij jouw speelgoed afpakt, torens omgooit of je appelsappakje probeert te pikken. Maar minimaal even vaak zien wij wat broederliefde is. Je kan Pepijntje hemelzachte kusjes geven en als hij huilt dan wil je 'm met je grote 2-jarige lijfje onbeholpen troosten. Je bent heel stoer geworden in dit jaar. Vorig jaar vond je water nog maar eng. Maar op vakantie en bijvoorbeeld gisteren in het zwembad ben je een held in het water. Je gaat de engste glijbaan af en je wil zelluf zwemmen in de golven van het golfslagbad. Wanneer ik stiekem dan toch nog een hand onder je buik houdt en je trotse gezicht zie, ploeterend in het water, dan ben ik zo gelukkig om te zien dat jij zo gelukkig bent. Je praat ook honderduit en zegt zulke wijze dingen. Vaak weet je meer te onthouden en heb je veel beter oog voor detail dan je eigen volwassen ouders. Je verrast ons daar keer op keer mee. Je bent een ontzettend eigenwijs leergierig menneke. Met praten wil je soms ook nog sneller dan je mondje en gedachten aankunnen. Maar dat stotteren gaat vast over lieve vent. Op dit moment heb je maar één doel voor ogen, en dat is 3 jaar worden. Want dan mag je voetballen, zeg je zelf. Je kan niet wachten met groter groeien. Laatst vroeg je nog aan mij: "Mama, jij bent 3 he?" Het allergrootste compliment dat ik ooit heb ik gekregen ;0) Als ik je 's avonds naar bed breng en een boekje voorlees over de elfjes die de bladeren en de sneeuw laten dwarrelen en ik jouw dromerige gezichtje zie, dan ben ik de blijste mama van de hele wereld. Met je duimpje in je mond en vol verwondering luisterend, lig je daar dan in je 'slaslakje' (je slaapzak, jouw woordgrapje). Lieve schat, ik wens je alvast een fantastisch 2008 en ik hoop dat de 3 jaar je brengt waarop je hoopt. Kus van mama.

Elfen bestaan!

Ik heb het werkelijk waar bescheurd toen ik een digitale kaart binnenkreeg van mijn oom in Amerika. Met als gevolg dat ik het zowel van boven als van onder niet droog hield. Mijn vader, moeder, vent en ik-zij-de-gek omgeturnd tot hele blije springerige elfen! Vooral mijn vader ziet er erg droog uit als elf. Hij doet er namelijk ogenschijnlijk erg zijn best voor om zijn elfendansje goed uit te voeren. Dat gezicht! Zie: http://www.elfyourself.com/?id=1416643755 Conclusie: Elfen bestaan! Ik wist het wel!

Pakjesavond

We zijn allemaal weer zo gruwelijk verwend door de Sint. Job blij met fiets, duplo en garage. Pepijn blij met papier en zijn nieuwe hoofddeksel. Mama blij met een scherp gedicht. Papa blij met zijn nieuwe bijbaan als hulppiet. Opa en oma blij met het hele burgerlijke stel om hun heen.