woensdag, oktober 29, 2008

Hillside Waalre


Maandenlang waande ik me minimaal 6 keer per week op het racecircuit van Spa. God allemachtig, wat waren ze toch allemaal aan het doen met de randweg Eindhoven? Levensgevaarlijke haarspeldbochten werden van de ene op de andere dag in de weg gelegd, begrenst door keihard ogende betonnen muren. Op mijn gewoonte varen, mijmerend over een leuk vakantie-oord of een mooie outfit, was er niet meer bij op weg naar mijn werk. Nee, ik moest echt op mijn qui vive zijn, want voordat ik het wist werd ik verrast door weer zo'n nieuwe bocht, een omlegging voor wegwerkzaamheden. Één keer reed ik in al mijn jeugdig enthousiasme bijna tegen een huizenhoge muur aan. Normaliter kon ik daar met 80 km/u met mijn ogen dicht door de bocht scheuren, maar plots was die bocht een stuk scherper aangelegd. Nu zijn die rare wegomleggingen dan toch bijna voorbij en lijkt het er op dat ik nu voor 95% over de nieuw gefabriceerde definitieve randweg rijd. Het is een heuvelachtig parcours geworden. Het lijkt zowaar wel alsof ik in Limboland woon. Net een ritje in de kermisrups. Allé hop, er volgen zo'n 5 heuvels achter elkaar, veroorzaakt door de daaronder liggende viaducten. Ach, ik moet het maar zo bekijken, het brengt wat spanning in mijn leven. Living on the edge (and in the hills)!

Weer een leuke quote

Vandaag gehoord: "Mama, het is een beetje misselijk buiten!" (Job bedoelt dat het mistig is). Gnort.

woensdag, oktober 15, 2008

Marco is top!


Als vervolg op de omgebouwde tekst van onderstaande blog een tweetal pics op het concert dat ik met Mascha bijwoonde bij het jubileum van Boer & Croon. Wat kan die man performen!: Zo interactief met publiek, vol hart en ziel. Ben verkocht.

zaterdag, oktober 11, 2008

Zonen


Zonen

Kwart over zeven op zondagmorgen
Hoor ik een stem die heel zachtjes aan me vraagt
Ben je al wakker, mam?
Kom je gezellig mee naar beneden?
Moet je straks werken of ben je vrij vandaag?
En ga je dan even met mij, op stap?

Ohhh, wat gaat de tijd toch snel
Gisteren nog zag ik hem voor het eerst, lag hij hier in m`n armen
Wat is ie mooi en wat staat de tijd hem goed
Ik knipper m`n ogen en zie hoe hij steeds weer een beetje veranderd is
Maar hoe groot hij ook mag zijn
In mijn ogen blijft hij altijd klein

Kwart over zeven op zondagmorgen
Hoor ik de voordeur heel zachtjes open gaan
En val ik gerust in slaap, hij is thuis
Ik was `m veel liever op gaan halen, maar hij had me gevraagd of ik er niet wilde gaan staan
Hij vind nu inmiddels zijn weg, naar huis

En ohh, wat gaat de tijd toch snel
Gisteren nog zag ik hem voor het eerst, lag hij hier in m`n armen
Wat is hij mooi
Wat staat de tijd hem goed
Ik knipper m`n ogen en zie hoe hij steeds weer een beetje veranderd is
Maar hoe groot hij ook mag zijn

In mijn ogen blijft hij altijd klein
En soms, wanneer ik m`n ogen sluit
Lopen we samen op `t strand,
Zijn handje in de mijne
En dan, zet hij de tijd even stil
Is het weer even net als toen
En heeft hij mij weer nodig
Ik hou hem vast
Zoals hij was
Ik hou hem vast

Kwart over zeven op zondagmorgen
Hoort hij mijn stem die hem zachtjes wakker maakt
Vandaag is je grote dag
Wat is hij mooi en wat staat de tijd hem goed
Ik knipper m`n ogen en zie hoe zijn hart nu voorgoed van een ander is
Maar waar hij ook mag zijn
In gedachten is hij hier bij mij
In mijn ogen blijft hij altijd klein

(songtekst Dochters van Marco Borsato vrij veranderd naar Zonen, want die zijn minimaal net zo mooi!)