You've got mail

We leven in het emailtijdperk. We mailen wat af, scannen snel, bewaren alleen de echt heel essentiële mailberichten, en deleten de rest om een ontploffende mailbox te voorkomen. Eigenlijk best jammer want zo gaat er ook veel hylarisch 'historisch' materiaal verloren. Uitwisseling van gedachten, belevenissen, ditjes en datjes met vrienden en vriendinnen lijken op het moment van schrijven vaak niet zo interessant om te bewaren. Maar decennia later is het toch potentieel materiaal voor vermakelijke leesuurtjes. Dat weet ik nu. Twintig, dertig jaar geleden 'pende' ik, zoals dat heette, met vriendinnetje X. We woonden immers een onmetelijke afstand van elkaar, wel 30 kilometer!!! Een afstand die je nu makkelijk tackelt om bijvoorbeeld een uurtje een kopje kof met kennis te drinken. Maar goed, toen moest die afstand overbrugd worden met brieven. Vriendin X is al weer jaren een nabije collega van me en zij bracht mijn brieven aan haar mee naar het werk. We hebben in een deuk gelegen (zoals we dat vroeger noemden). Een paar citaten, lees mee:

Op 18 jarige leeftijd schreef ik (let op het gevoel voor drama): "By the way, ik word helemaal niet goed van relaties. Een ingewikkeld voorbeeld: Jongen Y was vorig jaar verliefd op mij, maar ik niet op hem. Gevolg: STRESS. Nu was ik een tijd geleden verliefd op hem, maar hij niet meer op mij. Gevolg: STRESS. Ik kan het wel begrijpen dat je er misschien niks van snapt, want ik begrijp er zelf ook geen ene R... meer van. Hee, maakt jouw moeder je brieven ook altijd open voordat je ze zelf hebt gelezen? Mijne dus wel! Ik kan het haar wel 100x vertellen, maar ze luistert niet. Net een PEUTER!"

Een paar jaar eerder (let wederom op het drama in mijn leven en de filosofische en dynamische kijk op mijn toekomst): "Hè, hè, het is eindelijk weekend, want dat heb ik echt nodig. Ik ben namelijk overspannen aan het worden. Maar ik zal vannacht toch wel niet zo'n rust hebben, omdat een vriendje van Michiel hier logeert. Een geschreeuw joh, ze hebben het de hele tijd over Petje Pitamientje en zitten de reclame daarvan na te doen. Ze zijn denk ik vergeten, dat die reclame al lang achter de rug is! Heb jij dat ook wel 's, van "Zo, die zijn de deur uit?" (...) Ik moet komend jaar beslissen welke kant ik op ga, A of B. Ik kan de talen beter, maar met exacte vakken in je pakket kan je meer bereiken. Het is voor mij nog een vraag welke kant ik opga. Ik weet wel zo ongeveer wat ik wil worden (een paar):

1. Tolk

2. In een reisbureau werken

3. Bibliotecaresse (beheer over de bieb)

4. Of beheer over bejaardentehuis of hotel enzovoorts.

Vandaag zou ik eigenlijk naar de sauna gaan, maar ik mocht niet binnen. Waarom? Omdat blijkbaar de gezinssauna was afgeschaft. En daarvoor in de plaats was er gemengd (vrouwen en mannen). Daar ik nog niet echt een vrouwelijk (ahum) figuur heb, mocht ik niet binnen.. Nou de ballen en hou ze w..."

Is het warempel toch nog op meerdere fronten goed gekomen met mij:

Vent (check)

Verhouding met mijn moeder (check)

Geestelijke gemoedstoestand (check)

Baan (check)

Vrouwelijk figuur (mmm..??)

Goldilocks

Wie kent het sprookje van Goldilocks / Goudhaartje niet?

Job heeft een soort van kapperfobie. De laatste keer dat ie in de kapperstoel zat, schreeuwde hij de hele toko bij elkaar. Nog een geluk dat hij niet totaal verknipt (letterlijk en figuurlijk) naar buiten kwam. Sinds die laatste, voor hem blijkbaar redelijk traumatische ervaring ;0), zijn we niet meer geweest. Maar zoals een wijze voetbalheld wel eens zei: "Elk nadeel heb zijn voordeel." We hebben nu ontdekt dat Joppermans toch werkelijk over enige slag/krullen beschikt. Persoonlijk vind ik die vleugeltjes naast zijn oren muy schetig. Dus ik negeer vooralsnog zijn opmerking van laatst, wijzend naar die bewuste vleugeltjes: "Mama, ik wil geen meisje worden!"

Pino 1 jaar!

Er is er één jarig hoera hoera, dat kan je wel zien dat is .... Pino! Negen januari jl vierde we de eerste verjaardag van Pepijn. Alles kwam voorbij: een blij jongetje, slingers, ballonnen, een vlag, een feestmuts, 1 kaarsje, een taart, kadopapier, the family, het fototoestel van opa P, de mondharmonica van opa L. En het bleef nog lang onrustig in Waalre....(gnort)

Vrij gezellig

Sjaan gaat as vrijdag trouwen en dat hebben we met een negental meiden uitgebreid gevierd tijdens een preparty (alias vrijgezellendag). Thema was 'tut', nu J deze heerlijk burgerlijke stap gaat nemen met P. En getut hebben we! Na het as echtpaar en hun inboedel te hebben bestrooid en versierd met confetti, zijn we met het vrouwvolk gaan lunchen bij Pilkington's. Bij het Festoen in Vught heeft ieder voor het eerst van haar leven (en voor het merendeel ook voor het laatst) übertuttig een snoepkrans en bruidstaart gemaakt. Een uitbarsting van creativiteit, joligheid en zelfkastijding (de lijmpistolen werden angtaanjagend vaak tegen de vingers aan gedrukt door de glühweinconsumptie). De dag werd afgesloten in het kitscherige, maar erg gezellige D.I.T, in een aparte huiskamer in jaren 50 stijl (inclusief Heintje en droevig kijkend jongentje aan de muren). En toen werd de bruid weer losgelaten. Tot vrijdag, dan vindt het echte werk plaats.

Schemer

En zo ziet het er dan uit in de ochtendschemer. Wat wonen we toch op een prachtplek. Elke dag weer haal ik weer diep opgetogen adem bij een blik naar buiten.

Schone oogkes

Pepijntje is alweer bijna 1. Wat gaat de tijd toch hard. 't Is zo'n vrolijkerd. Met zulke schone oogkes. Een oogje werkt niet honderd procent, vandaar dat we die door het druppelen van het goede oog, moeten stimuleren. Voor nu heeft het toch wel wat, die dromerige blik. En in deze wereld is het ook wel eens handig om niet alles te zien en binnen te laten komen. Maar natuurlijk willen we heel graag dat Pepijn alles scherp gaat zien.

Junkie XL

En dan hoop je met je opvoeding, van gelimiteerd tv kijken, je kind niet te verliezen aan een Teletubbies- en tv-verslaving... Helaas, ik heb jammerlijk gefaald ;0)

Keutel en Brul

De een heeft een grote mond

Die hij veel te vaak laat horen

De ander poept zomaar op de grond

Dat kan me niet bekoren

Maar ja, 't zijn de vrienden mijn kind

Die moet ik in huis accepteren

Wat ik later van Jobjes maten vind

Dat zal de tijd wel leren

(Op de foto van links naar echts: Keutel het konijn, en Brul de leeuw, de vrienden die Job 's nachts vergezellen, nu nog in zijn bedje)

Winterse plaatjes

Zo begonnen we de kerstvakantie 2007. Een bijna witte Kerst. Plaatjes van het uitzicht vanuit ons huissie.