Willemijn

Aaaaahhh. Neeee he!? Lees ik net: "Annet Malherbe stopt met haar rol als Willemijn Lodewijkx in de comedieserie Gooische Vrouwen. De actrice wil zich meer concentreren op het toneel". Balen. Ze is zo hilarisch goed in Gooische Vrouwen. Willemijn, kan ik je nog overhalen met een vers gebakken appeltaartje of een paar nieuwe flitsende Nordic Walking-stokken? Toe nou.

Veldhuis en Kemper

Als je het minst verwacht, dan word je blij verrast. Dat heb ik weer eens gemerkt. Vorige week vrijdag ging ik met de man naar Freek de Jonge. Geen drol aan. Als ik drie keer geglimlacht heb, dan is het veel. En dan moet je weten dat ik van mijn omgeving elke keer weer te horen krijg dat ik veel (en sorry, ook hard, lach). Dan doe je het dus echt niet goed. Dan hoop je nog op genieten van de zang. Maar dat zat er ook niet in. Freek zong zo ontzettend hard, dat hij onverstaanbaar werd. En nu is hij al geen nachtegaaltje. Dus dat genieten-van-de-muziek-feest ging dus ook niet door. Daarentegen was ik een paar dagen later bij Veldhuis en Kemper in De Schalm in Veldhoven. Totaal onverwacht, mijn broertje had een kaartje te vergeven. Ik kende die gasten alleen van het lied 'Ik wou dat ik jou was (oid)' en ik had ze bij de Gouden Loekie uitreiking gezien toen ik live in de zaal zat. Maar zij kregen voor elkaar wat Freek niet voor elkaar kreeg. Het was Genieten met een grote G: Zang heerlijk, tweestemmig, mooie aansprekende teksten (ze leken voor mij geschreven), met ziel en zaligheid. Cabaret meesterlijk. Ik heb mijn inmiddels befaamde knetterlach vaak mogen laten horen. Decor minimalistisch. Er werd prachtig gewerkt met het licht. Komen ze in je buurt? Gaan!

Lollypop

Dolblij ben ik met de cd van Mika. Wat een lekkere 'plaat'. Die vent heeft een enorm groot bereik en brengt heel veel humor in zijn liedjes. De eerste keer dat ik 'm op de radio hoorde dacht ik dat ik naar Robbie Williams luisterde. Robbie en Mika hebben qua ironische zangstijl wel wat van elkaar weg. Ook Job kan helemaal los gaan bij Mika. Elke keer vraagt hij in de auto naar meer en zingt hij melodieus mee. "Lollypop" is zijn en mijn favoriet. Gewoon een gek nummer.

Het geheim

Verplichte kost is het boek The Secret. Alleen al omdat er zoveel over gesproken wordt de laatste tijd. Je kan geen krant openslaan en geen tv-programma bekijken of het gaat over het grote geheim. Mijn conclusie: De boodschap uit het boek die is omgedoopt tot 'the secret', wordt al duizenden jaren verkondigd. In de bijbel en velen daarop volgende boeken met een spirituele basis. Niet zoveel nieuws onder de zon dus. Het is wel een lekker toegankelijk, makkelijk leesbaar klein boekje. De grondgedachte dat je alles wat je aandacht (in negatieve of positieve zin) geeft groeit, geloof ik in de kern zeker wel. Ook het daarvan afgeleide advies dat je positief moet denken kan ik omarmen. Ook al is dat in sommige situaties heel lastig. Ik vind het alleen zo jammer dat het boek uitgaat van de absolute maakbaarheid van alles. Als je maar gelooft, visualiseert, dankbaar bent alsof datgene wat je wenst (een mooie liefde, een goede gezondheid, een groot huis, een prachtige carriere) al in je bezit is, dan krijg je datgene wat je wenst. Sorry... Ik denk dat het voor 90% heel erg helpt, vanuit de gedachte dat geloof en positiviteit mooie dingen aantrekt en je goed doet. Maar echt alles zomaar in de hand hebben? Ik kan er (nog) niet aan. Ook bezwaarlijk vind ik dat het boek heel erg gericht is op voorbeelden in materiële zin. Bah. Net alsof dat nou het hoogste goed is wat je kan bereiken. Erg Westers. Of denk ik nou veel te negatief? Wat vind jij? Deze week wel het concept op een aantal fronten toegepast. En zoals gehoopt liep mijn leventje heel soepel en kan ik niet anders zeggen dan dat ik me erg gelukkig voelde!

In de serie

In de serie grappige uitspraken van Joppermans: "Mama, ik heb een boertje gelaten met mijn billen!" Gisteren gehoord. Gnort.

De Thermometer

Nadat wij Pepijn wekenlang 'The Terminator' hebben genoemd, omdat hij al tijgerend alles verwoest wat op zijn pad komt, roept Job enthousiast, wanneer Pepijn de hoek om komt tijgeren met een niets ontziende blik in zijn ogen: "Kijk, daar heb je Pepijn De Thermometer!!!"

Reünie

't Is inmiddels 19 jaar geleden dat ik mijn eindexamen VWO deed op 't Joris in Eindhoven. Time flies when you're having fun... Maar afgelopen zaterdag leek het net alsof het niet eens zo lang geleden was. 't Joris College organiseerde een reünie, waardoor ik vrienden en vriendinnen van weleer weer tegen kwam. We hebben samen herinneringen opgehaald, door de gangen gestruind waar je bijna blindelings de weg nog weet, de foto's van docenten van vroeger en nu bekeken en bijgekletst met een aantal van hen die allemaal een stukje grijzer, kaler of dikker zijn geworden. Weer op de klassefoto in een even grote chaos als 2 decennia geleden. Conclusie: De school en de mensen veranderen door de jaren heen niet zo veel, alleen de buitenkant oogt wat geleefder. Sommige karakters zijn op zijn hoogst wat aangescherpt en bij anderen zijn de scherpe kantjes er juist van af. Inmiddels zijn we ook wel op zo'n leeftijd dat 'wat je doet' niet zo belangrijk meer is als toen we net afstudeerde, althans zo kijk ik er naar. Dus er was bijna geen sprake van stoerdoenerij, geblaat en gepoch. Heerlijk! Op de foto van links naar rechts Karin Ummels, Astrid Laarman, Petra van de Laar, ikzelf en Nicole Valk. Reunited.