Veldhuis en Kemper

Als je het minst verwacht, dan word je blij verrast. Dat heb ik weer eens gemerkt. Vorige week vrijdag ging ik met de man naar Freek de Jonge. Geen drol aan. Als ik drie keer geglimlacht heb, dan is het veel. En dan moet je weten dat ik van mijn omgeving elke keer weer te horen krijg dat ik veel (en sorry, ook hard, lach). Dan doe je het dus echt niet goed. Dan hoop je nog op genieten van de zang. Maar dat zat er ook niet in. Freek zong zo ontzettend hard, dat hij onverstaanbaar werd. En nu is hij al geen nachtegaaltje. Dus dat genieten-van-de-muziek-feest ging dus ook niet door. Daarentegen was ik een paar dagen later bij Veldhuis en Kemper in De Schalm in Veldhoven. Totaal onverwacht, mijn broertje had een kaartje te vergeven. Ik kende die gasten alleen van het lied 'Ik wou dat ik jou was (oid)' en ik had ze bij de Gouden Loekie uitreiking gezien toen ik live in de zaal zat. Maar zij kregen voor elkaar wat Freek niet voor elkaar kreeg. Het was Genieten met een grote G: Zang heerlijk, tweestemmig, mooie aansprekende teksten (ze leken voor mij geschreven), met ziel en zaligheid. Cabaret meesterlijk. Ik heb mijn inmiddels befaamde knetterlach vaak mogen laten horen. Decor minimalistisch. Er werd prachtig gewerkt met het licht. Komen ze in je buurt? Gaan!