Rare concepten
Soms, op een onbewaakt ogenblik, besef ik opeens dat de wereld vol rare concepten zit. Zo ook vanochtend in de auto. Turend over de lange rij langzaam rijdende auto's voor me, ook wel file genaamd, bedacht ik me dat Nederland bedekt is met aan elkaar verbonden rare stroken teer met daarop tig witte streepjes, waarlangs aan weerszijden vaak tegelijkertijd velen blikken ijzer met wieletjes rijden. Daarin zitten dan mensen die zich allemaal braaf (uitzonderingen daargelaten) voortbewegen door middel van die blikken ijzer, in de waan onaantastbaar te zijn. En dat laatste denken vooral degenen die in de Hummers of andere lelijke monsters rijden. We gaan dan met zijn allen vervolgens naar her en der over Nederland (en de rest van de welvarende wereld) verspreide gebouwen, kantoren geheten, om vervolgens ons in een ander vreemd concept te storten, namelijk 'werken'. Wat zich de laatste 10 jaar vertaald in zitten achter computerschermen, rammelend met onze vingers op een toetsenbord. Vaak nog eens in een open kantoortuin, waardoor het concept me nog meer bevreemd. Want daar zitten we dan met zijn allen naar elkaar te mailen... 'Gewoon' bizar!
posted by Simone @ 9:36 p.m.
3 Comments:
Inderdaad bizar. Het grappig is dat de meesten mensen ook nog denken dat ze uniek zijn terwijl ze in hun bijna identieke blikje op wieltjes zitten mee te blèren met hetzelfde radio station. Of dat ze zich beter voelen omdat hun blikje net wat duurder was dan de andere blikjes en sneller kan, maar dat helpt ze niet als ze toch in de file staan. Wie zou dat bedacht hebben? Kom laten we met z'n allen in de auto stappen en naar een hokje elders in het land rijden? En ik vraag me altijd af wie er toch vooraan in de file staat, want als je vooraan komt is hij ineens verdwenen!?
Geheel toevallig ben ik op uw "blog" uitgekomen. Met veel plezier alles gelezen. Complimenten voor uw schrijfstijl!
Mijn dochter en haar man werkten voorheen bij de KPN en kregen op vele tijdstippen een soortgelijk gevoel dat u zojuist beschreef. Zij hebben "de stoute(heel stoute volgens de schoonouders)schoenen" aangetrokken en zijn naar Spanje verhuisd. Alwaar het hen bijzonder goed gaat. Beide werkzaam bij een bedrijf dat plastic rest-overs inzamelt voor
recycling.......(gewoon veredelde vuilnisman -vrouw)Zij zijn heeeeel blij met de stap die ze ooit maakten. Hun 3e zoontje is j.l. 4 augustus geboren in Barcelona, Matis is zijn naam.
heleentjevandervlist@gmail.com
heleentje=mijn naam voor "insiders", ik ben al 62jaar
Ik ben het helemaal met je eens. Laten we stoppen met dat gewerk. Kost alleen maar tijd. ;-)
Een reactie posten
<< Home