Magische grens

Na vandaag is het zover! Ik, beter gezegd, 'we', zijn dan de magische grens van 37 weken zwangerschap gepasseerd. Als ons zoontje na vandaag geboren wordt, dan is hij in tegenstelling tot Job geen prematuurtje. Als de kleine man gezond is bij de geboorte dan hoeft ie dus niet de couveuse in, niet geregeld op controle bij de kinderarts, mag hij dus meteen het eerste nachtje gezellig bij mama (en mogelijk papa) slapen, mag en kan hij dus meteen aan de tiet, hoef ik waarschijnlijk niet langer dan 1 nacht in het ziekenhuis te verblijven, zal hij waarschijnlijk zijn oogjes al vaker open doen (Job heeft wekenlang zijn ogen dicht gehouden na geboorte), zal hij ook wat steviger en dus minder breekbaar zijn. Allemaal hele fijne dingen. Dus we proosten er vanavond met nepchampie op!

Spelletje spelen?

Al vanaf mijn vroege jeugd ben ik een fervent gezelschapsspelletjeshater (leuke voor galgje!). Een belangrijke reden hiervoor is dat ik niet tegen mijn verlies kan. Als ik een spel speel, wil ik ook winnen. En helaas hoort verliezen ook bij het spelen van een spel. Toen ik nog zo jong was om met recht kinderachtig te mogen zijn, haalde ik dan ook de vreselijkste trucs uit om te winnen danwel het spel te 'killen' zodra het er maar naar uitzag dat ik aan de verliezende hand was. Hoe vaak ik niet 'per ongeluk' het hendeltje onder het vier-op-een-rij raamwerk wegduwde, zodat alle schijven naar beneden denderden. Inmiddels heb ik mijn broertje ook bekend vaak antwoorden te hebben verzonnen bij Pim Pam Pet (Noem een titel van een boek met een B... Mijn antwoord: "Brammetje eet een boterhammetje". Op bezwaarmakende geluiden van mijn broertje antwoordde ik dan verongelijkt en vol verbazing: "Ken je dat dan niet??? Dat boek bestaat echt hoor!"), zodat ik de winst binnenhaalde. Naast het feit dat ik niet tegen mijn verlies kan, heb ik ook niet zo veel met rond de tafel zitten met zijn allen en dan met zijn allen naar een bord staren. Liever klets ik dan met mijn gezelschap of creëer ik iets samen. Samen met Job tekenen is nu bijvoorbeeld een van mijn favoriete bezigheden. Mama vindt het zelfs leuker dan Job (totdat hij ineens onverwachts met ferme hand een eigen bijdrage - een flinke alles verpestende krabbel - op mijn tekenvel zet). Groot was dan ook mijn verbazing toen ik op tweede kerstdag mezelf hoorde zeggen dat ik met alle plezier het spel Kolonisten van Catan wilde spelen met mijn broer, schoonzus en vader. Uit pure nieuwsgierigheid naar het spel. Er schijnen de afgelopen jaren namelijk ontzettend veel Catanverslaafden te zijn ontstaan. Dan moet het toch wel een speciaal spel zijn. Daarnaast wilde ik wel eens uittesten of ik nog steeds zo onsportief ben in het spel. Afijn, Kolonisten van Catan is nogal ingewikkeld, dus de uitleg duurde al bijna een half uur. Dat was dus géén goede start en bevestigde meteen mijn idee dat spelletjes niks voor me zijn. Maar eenmaal spelend, begon ik het steeds leuker te vinden. Temeer omdat ik gewoon knalhard aan het winnen was, zonder dat de rest het door had ("Ach, die kent het spel niet, dus die zal toch wel niet winnen"). Heel geniepig, bijna geluidloos, gleed ik naar de overwinning. Ben dus nu he-le-maal overstag: Spelletjes zijn gaaf!! (Of is het nou: Winnen is gaaf!!)....;0)

Altijd al iets van plan

Al zoekend naar sites die me een stap verder kunnen helpen bij het schrijven van een boek, kwam ik de site http://aaivp.nl tegen. Aaivp staat voor Altijd Al Iets Van Plan. Bij miljoenen mensen sluimert er van binnen een lang gekoesterde wens om ooit een wereldreis te maken, een hotel te beginnen, een pelgrimstocht te maken, een roman te schrijven, eigen baas te worden of bijvoorbeeld een oud boerderijtje op te knappen. De initiatiefnemers van Altijd Al Iets Van Plan zijn er van overtuigd dat als meer mensen hun dromen serieus nemen de wereld daar een beetje beter van wordt. Zij willen dat met de site stimuleren en ondersteunen. Op de site vind je allerlei verhalen van mensen met dromen of de doorzetters die hun dromen al hebben waargemaakt. Erg boeiend om te lezen om vervolgens actie te ondernemen. Ik heb in ieder geval al een online cursus 'boek schrijven' aangevraagd zojuist. De eerste kleine stap naar mijn eigen boek.

Fijne kerst en een blij 2007!

Iedereen die dit leest wens ik een hele fijne kerst en een blij 2007 toe! Dat al je dromen mogen uitkomen en dat je in gezondheid mag leven. Veel kusjes van ons rendiertje, dat hier letterlijk aan het rennen is. Zo snel dat het beeld snelheidsstrepen laat zien (haha) en zo blij met deze nieuw verworven vaardigheid!

Noorderlicht

Winter 2007, wellicht rond de Kerst, ga ik samen met mijn husbie naar de huskies van Lapland! Zojuist besloten. Lapland trekt mij al jaren en dat begon toen ik deze reisbestemming in de Djoser-gids zag staan. Gisteren las ik een artikel in een tijdschrift over dit gebied en weet het zeker: Ik wil daar heen! Bivakkeren in zo'n blokhut met open haard en sauna. Op een arreslee toeren met een paar van die gekke elanden ervoor (heb je wel eens elanden zien hardlopen -> echt geen gezicht, zo grappig). Ook een sleetocht met huskies, skiën en/ of langlaufen, wandelen op speciale sneeuwschoenen (van die tennisrackets) staan op het programma. Lapland staat bekend om het Noorderlicht. In de periode in januari/ februari is het overdag ook grotendeels donker - schemerig en de lucht schijnt dan een mooi schouwspel van kleuren te tonen. Citaat van site over het noorderlicht:
Noorderlicht is de enige lasershow ter wereld zonder stekkers. Een diepgroene waaier van licht met rode lichtbundels en roze vlammen waarbij enorm veel energie vrijkomt. Zestig minuten noorderlich verbruikt 100 miljard kilowattuur. Dat komt overeen met de kracht van vijfduizend keer de atoombom die op Hiroshima viel.
Bij de poolcirkel is het bijna iedere nacht raak. Maar ook in Nederland is gemiddeld twaalf keer per jaar het noorderlicht te zien.
Het noorderlicht (aurora borealis) ontstaat door uitbarstingen op de zon waarbij spectaculaire zonnevlammen magnetische deeltjes met zo'n 3000 kilometer per seconde de ruimte in slingeren. De deeltjes die onze atmosfeer binnendringen, worden door de magnetische veldlijnen naar de aardmagnetische polen afgebogen. Hierdoor maak je vooral in Alaska, Canada, Scandinavië en Siberië grote kans om het noordelicht te zien.

Stokje

Van Aukje http://aukje.web-log.nl kreeg ik een stokje. Een stokje waarbij ik 5 dingen op mag noemen die niemand van mij weet. Mmmm... nog best lastig, want ik ben natuurlijk een ooooopen boek (duhhh). Zo heb ik net openlijk toegegeven van foute dingen te houden. Zie 2 logjes hieronder. Maar uiteindelijk kom ik nog op de volgende weetjes:
1. Ik heb een hekel aan de vuilnisbak legen en prop dan ook dat ding helemaal tot aan de nok toe vol, totdat het echt niet meer kan. En dan laat ik het liefst onze interieurverzorgster alsnog de zak verwijderen (arm mens). En dat is dan een megaklus met zoveel compacte zooi in elkaar gedrukt. Bij deze mijn oprechte excuses!
2. Ik was als tiener helemaal gek op Andrew van Wham met zijn slaapkamerogen. Toch goed van mezelf dat ik toen al door had dat het zinloos was om op de andere hunk, Georgie, te vallen.
3. Nog zoiets schaamtevols: Vroeger zong ik meermalen rond mijn 11de in de kerk met de gitaar erbij het liedje 'Een beetje vrede' van de Duitse Nicole (winnares Songfestival).
4. Wilbert is de enige waarmee ik een langdurige relatie heb (gehad). Al mijn andere 'relaties' met vriendjes daarvoor hielden niet langer dan 3 maanden stand.
5. Ik loop rond met het plan een boek te schrijven maar heb nog geen idee waar het over moet gaan. Wordt vervolgd.

Nu is het mijn beurt om het stokje door te geven, ware het niet dat ik alleen Aukje en Mariekske ken met een eigen weblog. Aukje gaf me het stokje door en Marieke heeft ook een stokje van Aukje gekregen. Andere kennissen en vrienden in mijn omgeving zijn zo innovatief niet dat ze een eigen weblog hebben (jajaah, voel jezelf maar aangesproken als je dit leest haha). Dus helaas 'stokt' het hier wat mijn lijntje betreft.

Inspiratie

Een van de eerste songs die ik met zangles zong was 'Inspiratie'. Ik moest er net opeens weer aan denken. Tijdens de zwangerschap van Job ben ik gestopt met zangles, omdat de dikke buik enorm in de weg zat. Het begint echter wel weer heel erg te kriebelen. Ik wil zo graag zingen! En niet alleen onder de douche. Ik krijg er namelijk bergen energie van en kan er lekker mijn ding in kwijt. Ik ga me maar 's voor het nieuwe jaar orienteren op wat ik kan doen met het zingen: les, een koor, een ensemble, iets! Trouwens, ik wil ook blijven 'yoga-jen'. Mmmm....het wordt nog moeilijk om te kiezen. Of ik moet natuurlijk zingend gaan yoga-jen... Best een inspirerend idee.

De tekst van 'Inspiratie', prachtig nummer van Mathilde Santing:

Hoe komt een idee ooit tot stand
Kan zo'n gedachte ontstaan
Waar komt dat helder ogenblik
Dat inzicht toch vandaan
Dat komt door ons, zin voor zin
Gaven wij die woorden in
Die fluisterde mij toe

Hoe kreeg jij ooit een idee
Vroeg jij je dat nooit eens af
Het was de stem van een van ons
Die jou het inzicht gaf
De stem van iemand als wij
Onzichtbaar aan je zij
Zo luisterde jij toe

Je noemde het inspiratie
Adem van de geest
Inspiratie
Maar wij zijn het steeds geweest

Zo krijgt het kind een idee
Zo vindt de man wat hij zoekt
Zo wordt de sterveling een held
Zo wordt vooruitgang geboekt
Dat komt door iemand van hier
De mens bereikt op die manier
Het hogere niveau

Je noemde het inspiratie
Adem van de geest
Inspiratie
Maar wij zijn het steeds geweest

Noem het inspiratie
Zo noemt men het meest
En dat is het ook
De ingeblazen adem
Van de geest

Lekker fout

Ik zal het maar eerlijk toegeven. Ik heb iets met 'foute dingen'. De dingen waar de meeste mensen in mijn omgeving zich van afkeren, enorme lachstuipen van krijgen, van over hun nek gaan, of potsierlijk om moeten lachen. Maar ik kan er niks aan doen. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Zo heb ik ontzettend genoten van een decadente cruise op een cruiseschip dat met veel (nep)goud was aangekleed. En ik kan ook vreselijk blij worden van het meebrullen met Jantje Smit. Verder, (niet doorvertellen), heb ik een enorm truttige hobby, namelijk 'scrappen'. Een soort van opleuken van je foto-album met frutsels en fratsels. Dat probeer ik dan nog wel enigszins stijlvol te doen, maar je bent toch maar even aan het scrappen. Het schap met de roddelbladen loop ik in de supermarkt zelden voorbij zonder een glimp te hebben geworpen op het wel en wee van bijvoorbeeld Max en Alex. Maar nu is helemaal het hek van de dam: De 'sing a long'-versie van de Sound of Music wordt tijdens de kerstdagen op tv vertoond. Hulde aan de man of vrouw die dit heeft bedacht. Ik verheug me er nu al op om met kussens en kerstkransen bij de hand mijn stem 'te doen gelden' bij 'do re mi' en andere songs. Ik ga het meteen opnemen zodat ik mijn kids er later nog eens mee kan teisteren. Joepie!!!

Hug

Een spontane knuffel van Job voor mij. Dit is de enige foto in ons blootje die ik hier kan plaatsen. Maar meteen ook de liefste en leukste.

Slow motion

Ik geniet sinds de ingang van mijn zwangerschapsverlof met volle teugen van het leven in 'slow motion'. Geen gejakker om de file voor te zijn 's ochtends vroeg en aan het begin van de avond. Geen ge-ren van afspraak naar afspraak, van de oost- naar de westvleugel van het kantoor. Niet snel snel langs de schappen van de Appie om een maaltijd op tafel te kunnen toveren (in 10 minuten). Nee, vandaag stond ik al een tijdje in de rij bij het postkantoortje, toen de baliemedewerkster besloot om een boterham te gaan eten en pas na een half uur terug te komen. Normaal had ik toch echt dat besluit van haar vervloekt, maar vandaag niet. Vandaag was het best. Dan loop ik toch nog even een rondje langs die 'enerverende' winkels hier in het dorpscentrum? Beetje op mijn dooie gemak rommelen in de bakken van de Zeeman, Blokker en Kruidvat. Daarna doen we wel weer opnieuw een poging om geboortezegels te kopen. Ook heb ik samen met mijn moeder het tuincentrum bezocht en heb er ruim een uur over gedaan om een kerstboom (het werden uiteindelijk drie kleine boompjes) uit te zoeken. "Zal ik nou die, of zal ik nou die, neeeeh deze, of nee, dit is 'm.... net niet..." Nou heb ik aan mijn moeder een goed gezelschap als het gaat om in slow motion leven, want zij verkeert in een permanente staat van zwangerschap qua wazigheid. (En dat terwijl mijn broertje en ik er al respectievelijk 34 en 36 jaar geleden uit zijn gefloept.) En dus we hebben ons ook nog eens flink bescheurd om onze suffe acties, zoals het meenemen van spullen uit andermans wagentje zonder dat we het in de gaten hadden.... Afijn, je had er bij moeten zijn geweest. Maar voor nu, ga ik nog maar lekker ff door in slow motion stand. Straks is er een tweede die me zal noodzaken om op stel en sprong klaar te staan met tiet en luier. Dus ik geniet ervan zolang het kan.

In één ruk

In één ruk (uit)gelezen vandaag: De Alchemist van Paulo Coelho. Een prachtig symbolisch verhaal over 'je eigen legende (dromen) waarmaken'. De hard cover versie is ook nog eens heel mooi geïllustreerd. Een boek vol schatten, zoals:

• "Als je iets wilt, zweert heel het universum samen om het je te laten krijgen"
• "Leer de tekens te achten en te volgen"

Random act of kindness

Ik las vandaag in de luie stoel een erg leuk artikel in het blad Happinez over de 'random act of kindness-week' in Amerika, waarin mensen proberen zoveel mogelijk anderen aangenaam te verrassen. Tijdens deze 'doe eens aardig-week' vullen ze de parkeermeter van een onbekende bij of houden ze simpelweg een winkeldeur open voor een ander. En iedereen is het erover eens; zoiets geeft zowel de ontvanger als de gever een goed gevoel. Dus waarom niet het hele jaar door met open oren en ogen door het leven gaan, alert op kleine of grote attente gebaren? Ideeën:

• Neem een plastic zak mee tijdens een wandeling en raap de rotzooi op die je tegenkomt;
• Bak een taart extra en breng die naar iemand toe;
• Koop of pluk een bos bloemen en ziet die op het bureau van een collega;
• Maak een oprecht geïnteresseerd praatje met winkelpersoneel;
• Stuur zomaar een kaart naar een vrien(in) en leg uit waarom hij of zij zo speciaal voor je is...

Genoeg inspiratie weer. Ik ga er vandaag al mee aan de slag. Ik denk dat Wilbert het 'slachtoffer' wordt van mijn random act of kindness!

Heb mezelf meteen ook al verwend met een random act of kindness door 'De Alchemist' van Paulo Coelho te kopen. Altijd al willen lezen, maar niet eerder aan toegekomen. Fijn het boek laten inpakken in een kerstpapiertje. Zo heeft het nietsvermoedende winkelpersoneel voor mij ook al een random act of kindness gedaan, haha. (Of was dit niet wat ze bedoelden met het artikel???)

Freakshow

Vraag 's aan vrienden, familie of, ik zeg maar wat, collega's of ze een kunstje of trucje kunnen met hun lijf dat niemand anders kan. Dijenkletsen verzekerd. Dat weet ik inmiddels uit eigen ervaring. Het is zo grappig te merken dat íedereen wel iets vreemds kan met lijf en leden. Mijn snelle conclusie is dat vrouwen vaak met een tovertruc met de tong komen en mannen je weten te verbazen met hun benen. (Beetje eigenaardig blogje, dat erken ik meteen. Maar dóe het nou maar. Dikke pret zal je ten deel vallen ;0)

Domein van Job (3)

Domein van Job (2)

Domein van Job (1)

De kamer van Job is klaar! Wat een feest en niet in de minste plaats voor Job die elke keer wanneer we er waren, erg enthousiast was over de vorderingen. Vooral de behangbeesten fascineerden hem al. Nu is alles ingericht. Het mannetje heeft vanacht voor het eerst tussen de wilde dieren geslapen (die durft!). En dat is helemaal goed gegaan. Hij gaf geen kick bij het inslapen en heeft lekker doorgeslapen, ondanks zijn buikgriepje en fikse verkoudheid. Hier een paar (onscherpe -> sorry) kiekjes van de kamer. Het moge duidelijk zijn dat het thema '(wilde) beesten' is en de kleuren groen en oranje. Mams heeft zich bovendien helemaal uitgeleefd op de met krijtverf geschilderde deur door Jobjes lievelingsdier, een paard (in Jobjes taal: 'paah'), te tekenen. Ik was weer helemaal terug in de lagere school-tijd.

Shotjes

Hier nog een paar shotjes van de fotoshoot!

Op en top Job, op en top zwanger

Op veler verzoek (n = 1 = Marieke) een tweetal foto's van mijn zwangere buik en ook een stralend portretje van Job. Deze week lieten we deze foto's maken bij een profifotograaf. Niet alles is geschikt voor publicatie ;0), maar we zijn heel happy met het resultaat. Ik ben hier dus 32,5 week zwanger.