Slow motion

Ik geniet sinds de ingang van mijn zwangerschapsverlof met volle teugen van het leven in 'slow motion'. Geen gejakker om de file voor te zijn 's ochtends vroeg en aan het begin van de avond. Geen ge-ren van afspraak naar afspraak, van de oost- naar de westvleugel van het kantoor. Niet snel snel langs de schappen van de Appie om een maaltijd op tafel te kunnen toveren (in 10 minuten). Nee, vandaag stond ik al een tijdje in de rij bij het postkantoortje, toen de baliemedewerkster besloot om een boterham te gaan eten en pas na een half uur terug te komen. Normaal had ik toch echt dat besluit van haar vervloekt, maar vandaag niet. Vandaag was het best. Dan loop ik toch nog even een rondje langs die 'enerverende' winkels hier in het dorpscentrum? Beetje op mijn dooie gemak rommelen in de bakken van de Zeeman, Blokker en Kruidvat. Daarna doen we wel weer opnieuw een poging om geboortezegels te kopen. Ook heb ik samen met mijn moeder het tuincentrum bezocht en heb er ruim een uur over gedaan om een kerstboom (het werden uiteindelijk drie kleine boompjes) uit te zoeken. "Zal ik nou die, of zal ik nou die, neeeeh deze, of nee, dit is 'm.... net niet..." Nou heb ik aan mijn moeder een goed gezelschap als het gaat om in slow motion leven, want zij verkeert in een permanente staat van zwangerschap qua wazigheid. (En dat terwijl mijn broertje en ik er al respectievelijk 34 en 36 jaar geleden uit zijn gefloept.) En dus we hebben ons ook nog eens flink bescheurd om onze suffe acties, zoals het meenemen van spullen uit andermans wagentje zonder dat we het in de gaten hadden.... Afijn, je had er bij moeten zijn geweest. Maar voor nu, ga ik nog maar lekker ff door in slow motion stand. Straks is er een tweede die me zal noodzaken om op stel en sprong klaar te staan met tiet en luier. Dus ik geniet ervan zolang het kan.