Boekie

Tijdens mijn zwangerschapsverlof van Pepijn schreef ik een blogje over mijn wens een boek te willen schrijven. In het koesteren van die wens ben ik niet alleen. Het schijnt dat een miljoen (!) Nederlanders diezelfde wens heeft. Ongelofelijk! Maar liefst 68% van de Nederlanders meent bovendien dat zijn of haar levensverhaal interessant genoeg is om er een boek over te schrijven. Zijn wij soms een stelletje arrogante exhibisionisten bij elkaar, dat we ons zelf en onze ervaringen zo bijzonder vinden om daar anderen deelgenoot van te maken? Of zijn we diep in ons hart allen op zoek naar die mooie wending aan ons leven en valt het schrijven van een boek onder de lijst zogenaamd-romantische-edoch-vaak-zeer-teleurstellende-acties te scharen? Zoals daar is het verhuizen naar Zuid-Frankrijk om een camping of bed & breakfast te beginnen. Meestal komen de gelukszoekers berooid en een illusie armer terug naar ons kikkerlandje. Mijn vent is het overigens maar moeilijk aan het verstand te peuteren dat het dagelijks wegschrobben van andermans remsporen in de wc-units op de camping niet zo heel erg gaaf is. Die ziet voorlopig alleen nog maar de zon schijnen en het kampvuur branden bij deze droom (hij wil elke week na het zien van het programma 'Ik vertrek' een camping in een zonnig land beginnen... ik wens hem veel succes). Zo'n andere zogenaamd romantische miskleun is het opzoeken van de jeugdliefde. Ook die liefde is grijzer, dikker en eigenaardiger geworden. En die spuuglok stond in de jaren 80 best hip, maar is nu opeens erg ouderwets in combinatie met het kale monnikenplekje op het achterhoofd (Heb mijn vent nog niet kunnen betrappen op deze reunionwens gelukkig ;0)

Of is schrijven echt zo leuk? Feit is dat er de laatste jaren een paar opvallende succesverhalen zijn te noemen van mensen die heel gewoon zijn en dachten, laat ik het eens proberen. Zo is er de doodgewone Engelse onderwijzers Joanne Rowling die de boeken over Harry Potter schreef en Sonja Bakker van de inmiddels befaamde dieetboeken, die haar 'doodgewone' noordhollandse imago meer dan koestert. Deze voorbeelden zullen vast inspireren en anderen aanzetten ook te schrijven, of het minimaal te wensen een boek te schrijven. Ook weten we dat mensen steeds makkelijker hun gevoelens en ervaringen in het openbaar te delen met anderen. Kijk maar eens naar de opkomst van de weblogs, zoals die van mij. Elke seconde wordt er ergens op deze aardkloot een nieuwe weblog aangemaakt. Of naar de hoeveelheid reality soaps (alhoewel de populariteit daarvan volgens mij sterk tanende is).

Anyway, ik zij de gek die ook de wens heeft een boek te schrijven. En ik ben er zelfs al een tijdje geleden mee begonnen. Ik dacht 'doe eens gek!'. Gestimuleerd door een vriendin die zelf boeken schrijft (die ook daadwerkelijk worden uitgegeven, de gelukspoeperd) heb ik het toetsenbord ter hand genomen. En leuk dat ik het vind! Dit kan niemand me alvast meer afpakken, al wordt het de grootste flater allertijden. Wie weet plaats ik in de eerste maanden van 2008 nog wel een klein voorproefje. Voor nu hou ik het onderwerp nog even geheim. Tot schrijfs!