Daar is zij

Ter herinnering aan lieve tante Mieke:

Ik sta aan de rand van het strand.

In de ochtend glijdt een zeilboot naar de oceaan.

Zij is schoonheid.

Zij is leven.

Ik kijk haar naar tot zij

achter de horizon verdwijnt.

Naast mij zegt iemand:

"Zij is weg."

Waarheen,

uit mijn gezichtsveld verdwenen,

dat is alles.

Zij draagt haar mast even hoog

en haar romp heeft nog altijd de kracht

om haar menselijke lading te dragen.

Haar verdwijning uit mijn gezichtsveld

is iets in mij, niet in haar.

En net op het ogenblik

dat iemand naast mij zegt:

"Zij is weg",

zijn er anderen die haar

aan de horizon zien verschijnen

en die vol vreugde roepen:

"Daar is zij."

Dat is de dood.

Vandaag bij de begrafenis voorgelezen door mama.