Toets d'n twidde

Neeeeh, ik heb het hier niet over Prins Carnaval, maar over de concurrent en beoogd opvolger van mondharmonica-virtuoos Toets Tielemans himself! Toets, eat your heart out!

Roos

En we zijn weer een kleine kabouter in de familie rijker: Roos. Genoemd naar (overgroot)oma. Roos is het dochtertje van neef Marijn en Liesbeth. Ze is 2 weken eerder dan uitgerekend op de wereld gekomen en weegt 6 pond. Via het roddelcircuit is tot mij gekomen dat ze lang (!) donker haar heeft en klein van stuk is. Ze heeft dus meer haar dan haar papa ;0) Op de foto is haar donkere coupe nog verborgen onder het mutsje. Marijn en Liesbeth, ontzettend gefeliciteerd met jullie meisje.

Bijzondere dag: 29 april

29 April is een zeer bijzondere dag voor ons. Zeven jaar geleden trouwden we op die dag, vierde ik mijn 30e verjaardag en was het Koninginnedag. Dit jaar is het weer om drie redenen feest die dag:

1. Onze Pepijn wordt gedoopt in exact hetzelfde kerkje (oude Willibrorduskerkje) als waar we getrouwd zijn. We hebben daar nog voor het Mariabeeld gebeden in de hoop ooit een kindje te krijgen. We wisten toen al dat dat een moeilijke klus zou worden.

2. Daarbij mogen we op die dag trots zijn op het bereiken van de 7-jarige trouwdag, en dit zonder al te veel kleerscheuren.

3. En tot slot word ik .... (je wordt oooouder mama) .... 37.

Het getal 7 staat centraal (2007, 7 jaar getrouwd, 37 jaar, 9 min 2 - van 29 - is 7). En laat dat nu weer het heilige getal zijn! Het kan niet anders of dit wordt een zeer mooie dag.

Neef in velle oosten

Mijn neef Pieter Paul houdt een blog bij over zijn avonturen in het 'velle' oosten. Hij woont een aantal hilarische maanden in Hong Kong voor zijn studie investment banking (oid). Ik heb al menig lachsalvo laten horen bij het lezen van zijn stukjes over bijvoorbeeld de paardenrennen, karaoke, giftige kogelvis en het dolby surround concert in capsule-hotelkamertjes. Benieuwd? http://www.ppwittgen.waarbenjij.nu

Blauwe druifjes in de sneeuw

Dan is het lente en dan is het weer winter. Fotootje vanochtend genomen in onze tuin.

Meeste dromen bedrog?

Dromen bedrog? Dacht het niet... Ik word de laatste week nogal bezig gehouden door mijn dromen. Eerst had ik een bizarre droom waarin ik naakt op kantoor ging lunchen (en al mijn collega's maar raar naar me kijken, vind je het vreemd???). En vervolgens had ik een paar nachten later een heftige nachtmerrie. En die heb ik (gelukkig) vrijwel nooit. In deze droom ging water wild borrelen en koken als ik dichtbij kwam, bijvoorbeeld in de wasbak. Beide dromen maakten erg veel indruk op me. Vandaar dat ik vandaag een boekje met dromenuitleg uit de kast heb geplukt, op zoek naar een verklaring.

In mijn speurtocht vond ik het volgende:
Dromen over naakt zijn heeft niets te maken met seks (god zij dank, dat maakt het wat minder 'one flew over de cuckoo's nest'). Zulke dromen wijzen op emotionele gevoeligheid of kwetsbaarheid. Misschien probeer je anders te zijn dan je in werkelijkheid bent of heb je het gevoel dat je je zwakke kanten hebt laten zien.
Dromen over voedsel (ik ging een broodje eten nietwaar) symboliseren verzorging en kunnen wijzen op inhalig gedrag of gevoelens van verwaarlozing.
Dromen over water zijn vaak verbonden met emoties. Een droom waarin je rustig in warm water drijft, kan wijzen op een leven dat in het algemeen bevredigend is. Een droom waarin je in een ruwe zee ligt en bang bent te verdrinken, wijst hoogstwaarschijnlijk op enige onzekerheid.
Verder las ik dat slaapgebrek nachtmerries kan veroorzaken.

Voor mij werd alles klip en klaar door bovenstaande verklaringen. Allereerst het naakt zijn: Ik ben op dit moment onwijs emotioneel gevoelig en voel ik me kwetsbaar door de geboorte van Pepijn en alles er omheen. Daar schreef ik al eerder over. En dat komt het meest doordat ik inderdaad het idee heb nu mijn zwakke kanten te laten zien. Ik wil perfect zijn als moeder, maar ben het niet. Ik wil de liefdevolle vrouw zijn, maar dat kan ik niet altijd zijn door de focus op de kids. Ik wil ook nog een leuke vriendin zijn voor mijn vrienden, terwijl ik amper de tijd of puf heb om iemand te bellen, laat staan om af te spreken. En als klap op de vuurpijl baal ik er weer van dat ik dit weer allemaal wil.
Het eten staat voor verzorging. Warempel, dé taak numero uno van mij op dit moment. Verder duidt het in mijn ogen op verwaarlozing van mezelf. Ik mag blij zijn als ik voor twee uur 's middags onder de douche sta en eten moet snel-snel-snel want een lief klein mannetje heeft net altijd tegelijkertijd met mama honger. Klinkt dramatisch, maar dat is het natuurlijk niet.
Het kokende water uit de nachtmerrie is ook duidelijk te verklaren. Mijn gevoelens koken. Het wil er allemaal uit.
De reden waarom deze wijsheid tot mij is gekomen in een nachtmerrie is ook duidelijk: slaapgebrek. Wat een verrassing in deze fase van jong-ouderschap.

Best handig dat boekje over dromen. Het drukt me weer eens op de feiten. Maar bij deze heb ik ook besloten dat het nu eens over moet zijn met dat gezever en gezeur van me. Vanaf vandaag ga ik vooral weer de mooie dingen zien en genieten. De tip van Marieke als reactie op mijn vorige blogje is zo gek nog niet. Let's sing: "Girls just wanna have fun"! Deze 'girl' voorop.

PS 1. Jaja, ik zie mezelf, alhoewel ik tegen de 40 begin aan te schurken, nog steeds als girl, dat is ook nog een psychologische analyse waard haha.

PS. 2. Tijdens mijn lunch kwam ik heel gezellie de meneer op de foto tegen ;0) Was ik toch niet alleen cuckoo.

PS. 3. Mooi gedicht van Samuel Taylor Coleridge (1772 - 1834) over dromen:
Stel dat je sliep
en dat je in je slaap droomde,
en dat je in je droom naar de hemel ging,
en dat je daar een prachtige exotische bloem plukte,
en dat je wakker werd en de bloem in je hand hield?
Stel je voor.

True colors

Dit liedje zingt de laatste tijd continu rond in mijn hoofd. Een beetje triestig maar met een hele hoopvolle mooie boodschap.

You with the sad eyes
Dont be discouraged

Oh I realize

Its hard to take courage

In a world full of people
You can lose sight of it all

And the darkness inside you

Can make you feel so small

But I see your true colors

Shining through

I see your true colors

and thats why I love you

So dont be afraid to let them show

Your true colors

True colors are beautiful,

Like a rainbow

Show me a smile then,

Dont be unhappy, cant remember

When I last saw you laughing

If this world makes you crazy

And youve taken all you can bear

You call me up

Because you know Ill be there

And Ill see your true colors

Shining through

I see your true colors

And thats why I love you

So dont be afraid to let them show

Your true colors

True colors are beautiful,

Like a rainbow

(when I last saw you laughing)

If this world makes you crazy

And youve taken all you can bear

You call me up

Because you know Ill be there

And Ill see your true colors

Shining throughI see your true colors

And thats why I love you

So dont be afraid to let them show

Your true colors

True colors

True colors

Shining throughI see your true colors

And thats why I love you

So dont be afraid to let them show

Your true colors

True colors are beautiful,

Like a rainbow

Edelsteenmassage

Gisteren was mijn moeder zo lief om een schoonheidsbehandeling die ze had geboekt voor zichzelf aan mij te schenken. Daar was ik aan toe. Niet alleen om aan schoonheid te winnen (de grijze wallen hangen tot aan mijn tenen en de hoeveelheid rimpels is de afgelopen maand in het kwadraat toegenomen) maar ook, vooral ook, om te kunnen relaxen. Willemien, de schoonheidsspecialiste, had edelsteenmassage aan haar service toegevoegd. Ik mocht een edelsteen op het oog uit kiezen en die steen zou ze dan gebruiken voor de betreffende massage. Je schijnt intuitief voor de steen te kiezen die je op dat moment nodig hebt. Ik koos voor een mooie groene steen, jade naar later bleek. Jade vermindert stress, vergroot de eigenliefde, vermindert prikkelbaarheid, brengt geluk, beschermt en zuivert en brengt emoties in evenwicht. De massage was subliem! Je denkt dat stenen koud en hard zijn, maar in de combi met olie zijn ze warm en zacht. Helemaal super. Dit recept wordt in mei herhaald. I'm hooked.

Neil

In het rijtje foute dingen waar ik van hou, staat momenteel met stip op 1: Neil Diamond! De populaire zanger uit de jaren '70, toen ik als klein ukkie boven aan de trap de feesten van mijn ouders probeerde mee te pikken en Neil met zijn warme stem de avond muzikaal begeleidde. "Toem toem toem toem toemmm....what a beautiful noise....coming up from the streets". Toen ik de beste man grijs en verlept, maar nog steeds met bijzonder zwoele stem, bij Oprah zag optreden, had ik een missie: de cd met de "Best of" on-mid-de-lijk scoren. De missie was weldra geslaagd en nu zet ik de enkele keer dat ik alleen in de auto zit de muziek lekker hard om mee te bleren met "september morn" en "you don't bring me flowers anymore". En dan ben ik weer even een kleine uk in nachthemd die stiekem boven aan de trap zit te genieten. Overigens ben ik er onlangs achter gekomen dat ik niet de enige dertiger ben die Neil een held vind...he Mariska?

You dont bring me flowers

You dont sing me love songs

You hardly talk to me anymore

When I come thru the door

At the end of the day

I remember when

You couldnt wait to love me

Used to hate to leave me

Now after lovin me late at night

When its good for you

And youre feelin alright

Well you just roll over

And turn out the light

And you dont bring me flowers anymore

It used to be so natural

To talk about forever

But used to bes dont count anymore

They just lay on the floor

til we sweep them away

And baby, I remember

All the things you taught me

I learned how to laugh

And I learned how to cry

Well I learned how to love

Even learned how to lie

Youd think I could learn

How to tell you goodbye

cause you dont bring me flowers anymore

Paarse hyacint

Job loopt naar de paarse hyacint in het potje op de vensterbank en wijst er naar. Opa, die dit kleine jongetje van 23 maanden een educatieve kleurenles wil geven maar 't niet al te moeilijk wil maken: "Ja Job, die is blauw". Waarop Job nog eens naar de hyacint kijkt en verongelijkt roept: "Nee, paaaaaaars". Domme opa toch!

Progressie

Het lijkt met Pepijn wat beter te gaan na twee behandelingen bij de osteopaat. Het spugen is niet meer buitensporig en met veel kracht en hij is ook wat rustiger. De voorkeurshouding is erg hardnekkig, maar ik doe geregeld oefeningen met hem. Hier een recent fotootje van het knaapje. Hij kijkt wat verschrikt, maar hij ziet mij... Dat verklaart een boel waarschijnlijk.

Kuifje

Hee, wat vinden jullie van ons Kuifje? Job is heutezutage helemaal stoerrrr, want hij gebruikt GEL! Met 1 vingertje haalt hij vakkundig een kloddertje uit het potje en dat frummelt ie dan in zijn nog altijd slappe babyhaar. Okee, ik help hem bij deze metamorfose tot de stripheld. Je wilt toch dat je kind niet voor l-u-l loopt a la "There's something about Mary" (de filmkenners weten wat ik bedoel). Hier is Job overigens bezig met Memory. Serious business dus.

Klein lamaatje

Pepijntje heeft wat weg van een lamaatje. Niet een dalai lamaatje, alhoewel hij veel wijzer is dan wij volgens mij. Ook geen lama die ons door improvisatie en acteertalent aan het lachen maakt, zoals de lama's in het tv-programma. Nee, meer een lamaatje als dat beestje, veel voorkomend in Zuid-Amerikaanse landen, dat nogal van de spugelarij is. Ik doe er een beetje lacherig om, maar het is níet leuk. Vooral voor hem niet, maar ook voor ons niet. De arme tobberd spuugt geregeld de helft van zijn voeding weer in zijn slab, in mijn nek of in de bank. Ook uren na een voeding komt er nog van dat 'gezellige' zuur naar boven uit zijn maagje. En daar moet ie dan, heel begrijpelijk, erg om huilen. Het is een beetje om moedeloos van te worden, want het is in de loop van de tijd alleen maar erger geworden. Aanstaande zaterdag ga ik daarom naar een osteopaat, in de hoop dat die het mannetje van het spugen af kan helpen of het minimaal flink kan verminderen. In mijn omgeving heb ik een aantal goede ervaringen vernomen van een osteopaat, maar ik heb er zelf nog nooit een eerder bezocht. Wordt vervolgd.