Rare concepten

Soms, op een onbewaakt ogenblik, besef ik opeens dat de wereld vol rare concepten zit. Zo ook vanochtend in de auto. Turend over de lange rij langzaam rijdende auto's voor me, ook wel file genaamd, bedacht ik me dat Nederland bedekt is met aan elkaar verbonden rare stroken teer met daarop tig witte streepjes, waarlangs aan weerszijden vaak tegelijkertijd velen blikken ijzer met wieletjes rijden. Daarin zitten dan mensen die zich allemaal braaf (uitzonderingen daargelaten) voortbewegen door middel van die blikken ijzer, in de waan onaantastbaar te zijn. En dat laatste denken vooral degenen die in de Hummers of andere lelijke monsters rijden. We gaan dan met zijn allen vervolgens naar her en der over Nederland (en de rest van de welvarende wereld) verspreide gebouwen, kantoren geheten, om vervolgens ons in een ander vreemd concept te storten, namelijk 'werken'. Wat zich de laatste 10 jaar vertaald in zitten achter computerschermen, rammelend met onze vingers op een toetsenbord. Vaak nog eens in een open kantoortuin, waardoor het concept me nog meer bevreemd. Want daar zitten we dan met zijn allen naar elkaar te mailen... 'Gewoon' bizar!

All inclusive

Ik ben overstag. Ik ga me overgeven. Ik ga me erin storten. We gaan 'all inclusive' op vakantie. Naar Turkije. Dat belooft een belevenis te worden, want er is zelfs iemand die er een boek over heeft geschreven. Door de huidige gezinssituatie gedwongen (och och wat erg, met het mes op de keel op vakantie ;0): twee zeer jonge ventjes in combi met twee niet meer zo jonge ouders. Lees: zwaar vermoeide, conditieloze, afgeragte piepeltjes. Onze analyse van deze all in vakantie...

All in:

- Armbandjes (de gehele vakantie gebrandmerkt)

- Tattoos (ik moet er nog snel een laten zetten: het Chinese teken voor 'all inclusive')

- Klappen bij de landing (klap 's in de handjes blij blij blij)

- Ligstoel bij zwembad confiskeren in de vroege ochtend door handdoekje leggen (niemand zeggen)

- Buffetbikken (en nog een bordje vol scheppen, en nog een bordje vol scheppen)

- Barbijten (dossss bierossss... 'oh nee, we zijn niet in spanje')

- Bingozaal (of kienzaal zo u wilt)

Maar ook, all in:

- vliegen vanaf Eindhoven (wat een wereldstad)

- 3 kamer appartement met eigen kamer voor de jongens (joechei, dat rekt de ochtendslaap toch minimaal met 15 minuten)

- entertainmentteam (voor onze enige echte leeuw Job, want Job is er momenteel intrinsiek van overtuigd een leeuw te zíjn en brult de hele dag)

- restaurantjes op steenworp afstand binnen resortgrenzen (geen gezoek met de kids naar een geschikte eettent)

- zon (wat is dat ook alweer?)

Ik vind het dus helemaal PAAARIMA!

PS. Het is me ten zeerste afgeraden om het boek voor of tijdens de vakantie te lezen. Toen ik de beschrijving las wist ik waarom. Brrrr.

Me Tarzan

Oma, you Jane?

Nagekomen foto's van het familieweekend (met dank aan Steven). Job is buitengewoon trots op zijn navel en showt 'm dan ook heel graag, gevraagd of ongevraagd. Wanneer glunderde ík ook al weer zo blij bij het zien van zoiets onogenlijks als mijn navel??? Ja ja, beste loglezertjes, dit lijkt een belachelijke en discutabele vraag.....maar het zijn de kleine dingen die het 'm doen. Dat toont Job maar weer eens aan ;0)