Dubbel

Wat is het toch dubbel. Ik was het bijna weer vergeten, zo bijna 2 jaar na de geboorte van Job. Een kind krijgen voelt, althans voor mij, zo dubbel.

Enerzijds maakt het me dolgelukkig en het positieve nieuws is dat dat gelukkige gevoel duidelijk overheerst:
Die vingertjes, die voetjes, die oogjes, alles zit er op en aan. Een wonder der natuur. De compleetheid van een kindje.
Het prachtige instinct dat zo'n compleet mensje al heeft, happend naar moeders borst, huilend verzoeken om zorg, liefde en aandacht.
Die razendsnelle ontwikkeling van een kind mogen meemaken, welke je telkens weer verrast. "Hij kan al...dit...hij kan al...dat.."
Een gezin zijn, samen dingen beleven en doormaken.
Je kinderen iets door kunnen geven, van je genen, maar vooral ook van je manier van leven en blik op de wereld. Hopend op een gelukkig en voorspoedig leven voor hen. Als kind, maar ook later als zelfverzekerde zelfstandige lieve volwassenen.

Anderzijds maakt het krijgen van kinderen mijn besef van de kwetsbaarheid van hun en ons bestaan zo groot:
Ik voel me super verantwoordelijk en wil alles goed doen. Heb ik in de rest van mijn leven die drang naar perfectionisme redelijk los kunnen laten, komt ie keihard terug in mijn rol als moeder.
Ik ben doodsbang dat mijn kinderen iets overkomt. De simpele verkoudheid van Pepijntje op dit moment is voor mij al reden om het cb te bellen, bij de buuv langs te gaan om advies en om tig keer in zijn kamertje te checken of hij nog ademhaalt. Om maar een voorbeeld te noemen.
Zeker in de apres-zwangerschapsfase ben ik daarbij ook nog eens zo gevoelig als wat. Ik moet geen overlijdensadvertentie zien van een kind of een lieve en geïnteresseerde vraag krijgen naar hoe ik me nu voel, of de waterlanders staan direct in mijn ogen.

In plaats van rose wolken komen er dus ook geregeld grijze wolken voorbij. Jammer dat niemand je vantevoren echt waarschuwt hiervoor. De slapeloze nachten en het alles op verzoek van kleintjelief moeten doen, maakt mij af en toe goed chagrijnig. En dat wakkert dan weer een lekker schuldgevoel bij me aan.

Afijn, bottom line, het is vooral emotioneel en lichamelijk gezien een turbulente en heftige tijd. De buitenwereld gaat aan je voorbij, maar de binnenwereld zeker niet!

Steelpannetje

Ik zeg altijd dat ik het hele sterrenstelsel op mijn lichaam heb staan. Ik ben namelijk de trotse (?) bezitter van een ontelbare hoeveelheid moedervlekken. Het steelpannetje, grote beer en kleine beer zijn vast en zeker te identificeren op mijn buik, rug, armen of benen. Tijdens mijn zwangerschap baarde echter een plotseling verschenen ster (en het was geen Kerstmis) me opeens enorme zorgen. Ik wist zeker dat ik die bewuste moedervlek op mijn hand een dag daarvoor nog niet had. En plots, zag ik hem zitten, bij het wassen van mijn gezicht. Op zo'n duidelijk zichtbare lokatie. Meteen als een malloot het internet afgestruind om te onderzoeken of het plotseling verschijnen van een moedervlek normaal was. Het enige wat ik elke keer terug las was dat zwangerschapshormonen invloed op moedervlekken kunnen hebben en dat wanneer een moedervlek heel snel ontstaat het meestal foute boel is. Dusss met angst en beven toog ik naar de huisarts die niets anders deed dan stomweg een beetje bazelen dat het waarschijnlijk niks was om me zorgen over te maken. Daar trapt Wittgen dus niet in. Je geeft me zekerheid of niet. Volgende stap: de dermatoloog. Deze mevrouw heeft me intensief onderzocht en meteen het hele stelsel onder de loep genomen. De moedervlek op mijn hand was niks verkeerds, maar ze zag wel twee andere verdachte vlekken. Één in mijn hals en één op mijn buik. Met haar sprak ik af dat na mijn bevalling de vlekken weggehaald zouden worden. Ik was super blij dat ik was geweest, zeker nu er twee verdachte elementen waren gespot. En deze week maakte ik vervolgens toch iets liefs/ bijzonders mee in dat kader. Afgelopen maandag had ik de verpleegkundige van het consultatiebureau op bezoek. Een paar dagen later belde ze me opeens op met een stamelend verhaal. Ze had iets bij mij gezien (...bedje van de baby verkeerd opgemaakt? ...gebruik ik de verkeerde luiers?...alles flitste me door het hoofd)... Ze had een donkere moedervlek gezien, in mijn hals. En die zag er niet goed uit. Ze vond het moeilijk om te zeggen. Nou, ik heb haar meteen ontzettend bedankt voor zo'n lief gebaar en dat ik het helemaal niet vervelend vond dat ze belde. Stel je voor dat ik zelf nog niet bij de dermatoloog was geweest! Dan had zij mij waarschijnlijk een rottige ziekte als huidkanker bespaard. Fijn dat er zulke mensen zijn! Oh ja, die plotseling verschenen moedervlek is even plots weer verdwenen. Snap jij het snap ik het? De verdachte elementen worden in maart vakkundig geëlimineerd.

Geboren op 9 januari

Pepijntje is geboren op 9 januari. Wie zijn er ook op die dag geboren? Simone de Beauvoir, Richard Nixon en Michaela Krajicek. Als Peppie de talenten van deze mensen krijgt, dan is hij begenadigd man: Boeken kunnen schrijven, politiek kunnen bedrijven en een fijn balletje kunnen slaan!

Tis net werken

Tis net werken, borstvoeding geven aan een baby:

Je bent er minimaal 8 uur per dag mee bezig;

Je moet het goed plannen;

Je mag niet te lang doorgaan, maar ook niet te kort want anders zijn 'ze' ontevreden met je output;

Je moet blijven motiveren, anders valt ie in slaap;

Je moet met tact en rust te werk gaan en niet te veel roering brengen, anders spuugt ie op je;

Vaak is het heel bevredigend, maar soms ook een beetje saai, elke keer weer hetzelfde doen;

Je lult wat af om de tijd te dooien, maar je hebt niet echt het idee gehoord te worden...

Een belangrijk verschil is echter dat je blij bent met een boertje in je gezicht (nachtrust volgend op voeding beter verzekerd). Ik zou toch net een ietsiepietsie minder blij zijn met een boer in mijn gezicht van een willekeurige collega.

Noot: Dit zijn wij niet, Pepijn et moi, op de foto.

Levende pop

Ja mensen, ik krijg het niet voor elkaar de foto te draaien. Maar als je een beetje moeite doet en je nek een halve slag draait dan zie je hier het gezinnetje, 3 uur na de bevalling. Job mag de bewegende pop vasthouden. Ultiem lief en fijn moment!

Donkere coupe

Pepijn lijkt veel op Job qua gezicht, maar het haar, is veel donkerder dan dat van Goudhaartje na zijn geboorte. Het bewijs!

Op zijn kop

Jobjes wereldjes staat ook op zijn kop. Zomaar, ineens, een klein broertje in huis. Hij vindt Pepijn geweldig en doet alle geluidjes van de baby na. Hij aait hem (uuh neigt naar slaan), hij kust hem (uuh neigt naar aflikken) en wijst alle lichaamsonderdelen van zijn broertje 'subtiel' aan (hup, vinger in de neus). Job is erg onder de indruk van de vreemde mensen die ons huis betreden (de kraamhulp en bezoek), dus hij is soms helemaal hyper vrolijk maar ook wel eens heel verdrietig en boos. Het is me ook wat, al die aandacht. Op de foto de blije blik van de grote broer die zolang Pepijntje het nog niet kan op de beer van kleine broer mag passen.

Van binnen al groot

Nieuwe geboorte (gedicht van juf zwangerschapsyoga ontvangen)

Ik ben naar beneden gekomen
Ik ben gewoon
Ik ben
een heel klein mensje

Alles
gaan we samen doen
Opnieuw
met heel veel aandacht
veel ziel

Ik ben van binnen al groot
Zoek mij in het kleine
Ik ben heel groot
Ik groei nu elke dag

Ik vraag om liefde
Warmte, aandacht
Ik weet dat ik dat mag ontvangen
Daarom heb ik jullie uitgekozen

Hij is er! Onze Pepijn!

Even vliegensvlug tussen de voedingen, verschoningen en bezoekjes door een kort berichtje. Want.... onze zoon Pepijn Han Michiel is afgelopen dinsdag, 9 januari, om 6.12 uur geboren! En wel na een heel voorspoedige bevalling. Om 3.00 uur begonnen de weeën (voelde als lichte menstruatiekrampen), om 4.00 uur was ik in het ziekenhuis en om 5.00 uur had ik 10 cm ontsluiting. Daarna volgde een soort stilte voor de storm, werden mijn vliezen gebroken en kwam Pepijntje op deze wereld in 3 persweeën. Pepijn weegt 3570 gram schoon aan de haak. Hij lijkt qua koppie veel op Jobbie, maar zijn haar is veel donkerder. En zijn ogen zijn in plaats van blauw, groen-bruin. Hij maakt het heel goed: drinken, poepen, plassen, het werkt allemaal. De nachten zijn nog erg hectisch. Daarom zijn pa en ma op dit moment erg vermoeid. Maar bovenal zijn we DOLGELUKKIG! Bij deze alvast een foto. Er zullen nog meer volgen.

Crap or scrap?

Crap or scrap? Oordeel zelf op http://craporscrap.blogspot.com, mijn nieuwe sub-weblog. Denk maar, het kind moet een hobby hebben. In mijn blogje over 'foute dingen' gaf ik ruiterlijk toe van foute dingen te houden. Een van die foute dingen is scrappen.

Het is een bezigheid die is komen overwaaien uit de States, waar het volop gedaan wordt. Scrapbooken bestaat al sinds 1826. Het begon allemaal met het boek "Manuscript Gleanings and Literary Scrapbook" geschreven door John Poole. Het boek was een collectie van gedichten en graveerwerk. Poole gaf ook advies over hoe je "scraps" kunt verzamelen en ordenen. Scraps waren geprinte stukjes papier, vaak met gedecoreerd design. Het eerst gemaakte scrapbook wat gepresenteerd werd, bestond uit souvenirs van gedroogde bloemen, gesneden papier, schaduwen, munten, puzzels, gedichten en dergelijke. De verslaving van "waardeloos"materiaal verzamelen werd voornamelijk gedaan door de middenklasse van de 19e eeuw. En uitgevers van "scraps" en scrapalbums produceerden snel diverse producten die gebruikt konden worden in albums.

Wat is scrapbooken? Scrapbooken is een verhaal vertellen in de vorm van een fotoboek. Het woord srapbook betekent dan ook plakboek. Door allerlei dingen bij de foto’s te plakken en verschillende technieken te gebruiken maak je de mooiste pagina’s. Iedere keer is het weer leuk om “even” door dat scrapbook te bladeren en telkens komen de herinneringen weer terug!

Sinds de geboorte van Job ben ik aan het scrappen. Tot nu toe was het vooral het mooi inplakken van foto's van meneer. Maar ik wil het tekstelement gaan uitbreiden en ook meer technieken gaan uitproberen. Het leuke is dat je er je creatieve ei in kwijt kan door een combi van fotografie, teksten cq gedichten schrijven en het maken van een soort collages.Vanochtend heb ik een heleboel scrapmaterialen gekocht. Mijn portemonnee is dan ook aanzienlijk lichter geworden. De eerstvolgende blogs betreffen foto's van mijn scrappogingen tot op heden. Wanneer ik een nieuw scrap'kunstwerkje' heb gemaakt zal ik deze in het vervolg hier plaatsen. Bij de links in de linker kolom van deze site, vind je links naar scrapsites en online shops.