Op zijn kop

Jobjes wereldjes staat ook op zijn kop. Zomaar, ineens, een klein broertje in huis. Hij vindt Pepijn geweldig en doet alle geluidjes van de baby na. Hij aait hem (uuh neigt naar slaan), hij kust hem (uuh neigt naar aflikken) en wijst alle lichaamsonderdelen van zijn broertje 'subtiel' aan (hup, vinger in de neus). Job is erg onder de indruk van de vreemde mensen die ons huis betreden (de kraamhulp en bezoek), dus hij is soms helemaal hyper vrolijk maar ook wel eens heel verdrietig en boos. Het is me ook wat, al die aandacht. Op de foto de blije blik van de grote broer die zolang Pepijntje het nog niet kan op de beer van kleine broer mag passen.