Schele

Vorige week maandag nam ik me voor mijn lenzen eens heel goed schoon te maken. Ik had last van rode ogen door de nachten met weinig slaap. Vieze lenzen helpen niet mee om die rode ogen te ontlasten. Dus ik aan de slag... Een beetje te fanatiek en hardhandig naar bleek. Krak, mijn linker lens als twee scherven tussen mijn vingers. Hándig, als je -13 hebt! Ik had wel nog een zachte lens als reserve achter de hand, maar die corrigeert slechts tot -8. Dus dan kijk ik nog scheel. Bovendien is het een raar gevoel om in je ene oog een harde en in je andere oog een zachte lens te hebben zitten. Daarom loop ik, geheel tegen mijn principes in, al ruim een week met een BRIL. Een Beee - Errrr - Ieeeh - Elllll dus. Ik, die met mijn 14e jaar mijn eerste lenzen als een godsgeschenk ontvangen heb. Ik, die 20 jaar lang weigerde om ook maar een bril (voor in geval van nood) aan te schaffen. Ik, die ooit op weg van lagere school naar huis mijn bril woedend vertrapte toen ik weeeer werd uitgescholden voor 'schele'. En wat schetst mijn verbazing? Iedereen die ik zie, althans velen, zeggen dat de bril heel goed staat. Dat ik er zo fit en fris uitzie. Dat ik intelligent (dit vind ik een twijfelachtige -> hier ga ik ze bijna niet meer geloven) oog! En wat schetst nog meer mijn verbazing? De eerste dag liep ik nog met gebogen hoofd door het dorp, maar nu durf ik mensen zelfs recht aan te kijken en ben ik totaal gewend aan het bouwwerk op mijn neus. Ik ga echt mijn lenzen wel weer dragen als de linker besteld en binnen is. Maar het is wel grappig te constateren dat andermans en mijn eigen reactie heel anders zijn op de brildragerij dan ik had verwacht. (Dank aan ieder die de afgelopen week een leugentje heeft willen vertellen, om mij happy te houden). En neen, ik ga geen afbeelding plaatsen met foto van mijzelf met bril. Dat gaat echt te ver.