God sta me bij!!!

We weten 't! 't is een JONGETJE. Een knul, een kerel, een vent, een menneke. Je weet wel, dat geslacht met mucho mucho testosteron. Dat geslacht dat vecht in plaats van praat. Dat geslacht waarvan 'die' op kleuterleeftijd alleen maar rennen rennen rennen (ín huis). Dat geslacht dat apparaten mooi vindt en dat alle knopjes op jonge leeftijd moet uitproberen en mollen. Dat geslacht dat elke week bij de ehbo zit (zeker als het een broer-tje heeft). Dat geslacht dat eerder 'auto' zegt dan 'mama'.... God sta me bij! ;o)

Maarrrr, het is ook het geslacht dat mama tot de pubertijd de allerliefste vindt. Dat geslacht dat niet zo moeilijk doet en gewoon duidelijk zegt waar het op staat. Dat geslacht dat doet in plaats van zemelt. Dat geslacht dat alles in huis kan maken (met een beetje geluk). Het geslacht dat minder kleedgeld vraagt. Dat geslacht dat presteert op de sportvelden. Dat geslacht dat meisjes lastig valt, gelukkig de kinderen van een ander....

En daarbij weet ik en weet iedereen: Bovenstaande uitspraken berusten op vooroordelen en stereotypen. En dat het geslacht een leuke weet is, maar dat het eigen persoontje dat ons kind is, met zijn eigen unieke karakter, zijn eigen unieke uiterlijk, een fantastisch mooi mens is. Zoals hij is. Ik verheug me zoooo op zijn komst. Maar voor nu mag ie nog lekker lang blijven zitten. Ik ben nu al trots op ons tweede ventje, het vriendje van Job!