Bruut!!!

Vorige week heb ik samen met mijn collega's een heuse moord opgelost! We speelden een hilarisch moordspel. Aangezien de rollen nogal extreem waren, hebben we ons kostelijk vermaakt. Zo was er een pater die het - toen puntje bij paaltje kwam - toch minder nauw nam met zijn celibaat, een sexuologe met een eigen tv-programma, een autoritaire kolonel, een schijnheilige bloemetjesjurk, een nouveau riche foute profvoetballer, de befaamde altijd bij moordspelen betrokken butler (die man heeft het druk!!!), een koele plastisch chirurge en een hippie kunstenares. Samen met een collega speelde ik een gothic rockband-stel (Brutus en Mimi) die om de haverklap hun neus moest poederen (gnort gnort). De enfants terribles van het gezelschap, zeg maar. Mijn collega leek in de huid gekropen van zijn karakter, waardoor ik ook aardig werd meegesleurd in het rebelse. Tijdens het moorddiner hebben we nog een gothic grunt versie van 'Ik voel me zo verdomd alleen' ten gehore gebracht. Ik slaagde er niet helemaal in mijn lach in te houden wanneer mijn collega als echo op mijn zangteksten bv 'alléén' of 'bruuut' in mijn rechteroor brulde. Het was een geanimeerde avond!